ස්ප්ලිට් බස්, රැග්ටොප්, ට්‍රෙකර් සහ වෙනත් සත්තු (World Volkswagen Day 2017)

දෙහිවල ඉවර වෙන්න කිට්ටු වෙද්දී විලියම් එක පේන මානෙන් වමට දාලා Marine Drive එකට දානවා කියන එක හරියට අපායේ ලෝදිය බාත් ටබ් එක පේන මානෙන් වමට දාලා දිව්‍ය ලෝකෙට හරවනවා වගේ අත්දැකීමක්.... 

මට මතක ඇති කාලෙක ඉඳන් වැල්ලවත්තේ ඉඳන් දෙහිවල හන්දිය පහුවෙනකල් ගාලු පාර - හරියටම කියනවා නං විලියම් හන්දියයි දෙහිවල හන්දියයි අතර පාර - ට්‍රැෆික් පිරුණු, වළවල් පිරුණු, ත්‍රීවීලර් පිරුණු, බස් පිරුණු, බාප්පලා පිරුණු පාරක්. වැඩ ඇරෙන වෙලාවක (හෝ වැඩට යන වෙලාවක) බස් පණුවෙක් එළවන ලේලන්ඩ් කට්ටක හිරවෙලා ඔය ටික පහු කරනවා කියන එක හරියට පැලුණු රබානක හරක් හම කනවා වගේ අප්‍රසන්න අත්දැකීමක් කියලයි මට හිතුණේ. ඊට පස්සේ කාලෙක වාහන එළවගෙන ඒ පැත්තේ යන එනකොටත් ඒ රබන් කට්ට එහෙමම කන්න සිද්ධ වුණා. අදටත් ඒ කුණු රහ එහෙමමයි.ඒ නිසා කොළඹ යනකොට Marine Drive එකට හරවන්නේ කොයි වෙලාවෙද කියලා බලබලා තමයි යන්නේ. 

විලියම් හන්දිය, ඉරිදා උදෙක වැල්ලවත්ත පැත්තේ ඉඳන් යනකොට පේන හැටි

පහුගිය ජූලි 9 වෙනිදා උදෙත් අපි දෙහිවල හරිය පහුකළේ ඒ සිතිවිල්ලෙන්මයි. උදේ පාන්දර මොරටු අහසේ පෝර දාපු අලුකෙසෙල් පාටට කළුවක් මෝදු වෙලා තිබ්බට දෙහිවල අහස නම් පොලීතීන් පුච්චනකොට නගින දුමට සමාන පාටකට තිබ්බා. 

Marine Drive එකේ වැල්ලවත්තට කිට්ටු වෙනකොට තමයි අහස අහසේ ඉඳන් අත දික්කරලා 'ඉඳා කාපිය' කියලා අපට අලුකෙසෙල් කවන්න ගත්තේ. මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය long distance relationship එකක් වෙලා ඊට පස්සේ මකන්න බැරි ඊමේල් එකතුවක් සහ පුච්චන්න බැරි කාඩ් එකතුවක් වෙන්න ඔන්න මෙන්න තිබ්බ එක්තරා දුරාතීතෙක වත්තල හරියේදී අහුවුණු අනෝරා වැස්සට පස්සේ මතක ඇති කාලෙකින් එහෙම වැස්සකට අහුවෙලා තිබුණේ නැහැ. උදේ පාන්දර කාර් ෂැම්පු දාලා, ඉන්ටීරියර් ක්ලීනර් දාලා, වින්ඩෝ ක්ලීනර් දාලා, ටයර් පොලිෂ් දාලා, කිරිබත හැඩ කරනවා වගේ සීරුමාරුවට තෙත මාත්තු කරලා එළියට දාපු 9 ශ්‍රී 5333 අර කොළඹ හද්ද ජරහන්ත අහස හෝදාගෙන එන ලුණු මිශ්‍ර ඇසිඩ් වතුරට රිඹ යන්න නෑවෙන්න ගත්තා. 

මමයි කෞශියි දුක තදකරන් මහමෙර තරන් වයිපර් දමන් හෙමිහෙමිහෙමින් ඉදිරියටම ඇදුණා. 

බම්බලපිටිය පහුකරලා කොල්ලුපිටිය පැත්තට යද්දී අහස 'දැන් තෝ අලුකෙහෙල් කෑවා ඇති' කියලා ඉතුරු වැහිබින්දු ටික අරන් පොකැට් එකේ දාගත්තා. අපි නිරිතදිග මෝසම් වැස්සේ ලේන්නු අල්ලන්න ගිහින් පොල් ගහෙන් ගලන වතුරට අහුවෙලා කැට් ප්‍රයිඩ් එක ෆ්ලකෑෂ් වෙච්ච පූස් පැටවු වගේ ආපහු ගාලු පාරට දාලා පාගලා ගිහින් ගෝල්ෆේස් හෝටලේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුළට හැරෙව්වා. 

වෙනදට උදේ හතයි තිහට එන්න කිව්වම දහයට වත් නොඑන මිනිස්සු අද හතයි කාල වෙද්දී ඇවිල්ලා. ගෝල්ෆේස් හෝටලේ කාර් පාක් එක රතු පාට නිල් පාට කොළ පාට කහ පාට සුදු පාට දම් පාට රෝස පාට තැඹිලි පාට ගෝල්ඩ් පාට සිල්වර් පාට කාකි පාට කළු පාට අළු පාට යකඩ පාට මලකඩ පාට ගින්දර පාට කොස් පාට දෙල් පාට පොළොස් පාට වගේම නම නොදන්න පාට සහ නම කියාගන්න බැරි පාට වලින් හැඩවුණු බීට්ල් යායකින් වැහිලා ගිහිං. ඒ අතර ඉඳහිට වතුසුද්ද මල් යාය මැද්දෙන් හංගාගත්තු ආඩම්බරෙන් ඔලුව උස්සපු ඇන්තූරියම් මල් වගේ කාමන් ගියා එකක් දෙකක් සහ වේරියන්ට් එකක් දෙකක් එක්ක ස්ප්ලිට් බස් එකක් සහ ට්‍රෙකර් එකකුත් තිබ්බා. 

එදා එතන තිබුණේ VW Beetle Owners' Club එක සංවිධානය කරපු World Volkswagen Day රැලිය විතරක් නෙමෙයි. ලංකාවේ කාර් ක්ලබ් එකකින් පළවෙනි වතාවට ක්ලැසික් කාර් එකක් තෑගි දෙන raffle එකේ දිනුම් ඇදීමත් එදා තමයි කරන්න නියමිත වෙලා තිබුණේ. ඉතිං ටිකට් ගත්තු සහ ටිකට් ගන්න හිතපු අය සෑහෙන පිරිසක් ඇවිල්ලා හිටියා. ඒ නිසා වෙනදා දකින, ඒත් එහෙමට ඇයි හොඳයියක් නැති පළපුරුදු මූණු ටික වෙනුවට මෙදා VW event එකක් උපන්තේකට දැකලා නැති මූණු ටිකකුත් ගෝල්ෆේස් හෝටලේට පායලා තිබ්බා. 

තෑග්ග විදිහට දීපු කාර් එක. මේක තියලා තිබ්බේ ගල්කිස්ස හෝටලේ

9 ශ්‍රී 5333 නවත්තලා වාහනෙන් බැහැලා හැරෙන්නත් කලින් ඇවිල්ලා අපිව පිළිගත්තේ ආසිරි ඇල්ලගේ. ආසිරි කියන විදිහට එයා ඉස්සර එපා වෙලා පැත්තකට දාලා තිබ්බ බීට්ල් එක හදන්න ඕනේ කියන සිතිවිල්ල ඇවිල්ලා තියෙන්නේ කාර් පිස්සුවෙ පාහියංගල ලිපිය කියෙව්වට පස්සේ ලු. ඒක ඇත්තද කියන්න මම දන්නේ නැහැ. හැබැයි එදා එහෙම පැත්තත දාලා තිබුණු කාර් එක දැන් ෆැක්ටරියෙන් ගත්තු දවසේ වගේ ලස්සනට තියනවා ඉස්සරලම දැක්කම මගේ හිතට දැනුණේ Big Bang Theory එකේ Penny ව ඇත්තට දැක්කා වගේ විස්මය, සතුට, ආදරය, ආශාව හා ශෘංගාරය මිශ්‍ර හැඟීමක්! 

ඔය සුදට හුරු පාටකට තියෙන්නේ ඇල්ලේගේ කාර් එක

එදා ඇත්තටම වැඩි දෙනෙක්ගේ අවධානය යොමුවෙලා තිබුණේ දොස්තර ශ්‍රීලාල් මහත්මයාගේ EN ස්ප්ලිට් බස් එකට. ලංකාවේ ඉස්සරහ වීදුරුව දෙකට බෙදුණු ෆොක්ස්වැගන් වෑන් (මේවට සාමාන්‍ය එයාර් කූල්ඩ් ව්‍යවහාරේදී ඇමරිකානුවෝ කියන්නේ 'බස්' කියලා. එංගලන්තේ හාදයෝ කියන්නේ 'කෑම්පර්' කියලා) හරිම අඩුයි. ඉඳලා හිටලා හබරල ගාලක් ළඟ අවුරුදු තිහක් විතර අතඇරලා දාලා තිබුණු, යකඩ දැදුරු කරගෙන මලකඩ මල් යායවල් පිටින් පිපුණු බස් වලට පවා බ්‍රෝකර් ලා ජර්මනියම සල්ලිවලට ගන්න පුළුවන් තරමේ ගණන් කියන නිසා අපි වගේ ගොඩක් දෙනෙකුට ඒවා හීන විතරයි. ඔහොම එකක් ගොඩ ගත්තොත් ඉතිං දොස්තර මහත්තයෙක්ම තමා! 

ඊට අමතරව සුපුරුදු විදිහට පීටර් ජාසිංහ මහත්මයාගේ ස්ප්ලිට් බීට්ල් එක, කපිල ජයවර්ධන මහත්මයාගේ ට්‍රෙකර් එක සහ දිනේෂ් මහත්මයාගේ Left hand drive ragtop එක එහෙමත් ගොඩක් දෙනෙක්ගේ වායු-සිසිලන ලාලසාව ඇවිස්සුවා. ඊට අමතරව තව ඔරිජිනල් convertible කියල විස්වාස කරන්න බැරි ඔරිජිනල් convertible එකක්, පිට ගේකට ආපු කුලෑටි දැරිවියෝ දෙන්නෙක් වගේ හැංගුණු ගොල්ෆ් දෙකක් සහ 'යකෝ කවුරුවත් මා දිහා බලන්නේ නැත්තේ ඇයි' කියලා හිතහිතා හිටපු වේරියන්ට් එකකුත් එතන තිබුණා. 

සුපුරුදු විදිහට තේ පානයෙන් පස්සේ අපි ගල්කිස්සේ හෝටලේට යන්න පිටත් වුණා. Volkswagen Day ඉවෙන්ට් එකේ සුන්දරම අත්දැකීම තමයි මේ ඩ්‍රයිව් එක. ඉරිදා උදේ ගාලු පාර දෙපැත්තේ උස ගොඩනැගිලි වල හැප්පිලා දෝංකාර දෙන ජර්මානු යකඩ විසිල් ගීතිකා කොල්ලුපිටිය, බම්බලපිටිය, වැල්ලවත්ත, දෙහිවල සහ ගල්කිස්ස වසාගෙන පැතිරෙනවා. පාර දෙපැත්තේ ඉන්න අයගෙන් ලැබෙන්නේ අතීතකාමය සහ අනාගත බලාපොරොත්තු මුසුවුණු අපූරු බැල්මවල්. ඔය අතරේ උන්නු ගමන් තමන්ගේ තුනී යකඩ වාහන ගැන හීනමානයක් ආපු රියදුරෙක් දෙන්නෙක් එහෙන් මෙහෙන් වෙට්ටු දාන්න ගන්නවා. 

මෙතනදී එක දෙයක් විශේෂයෙන් කියන්න ඕනේ. බීට්ල් ටික යන්නේ පෙරහැරක් විදිහට නෙමෙයි. ඔය එක පේළියට වගේ පෙන්නේ ගමන ආරම්භ කරපු ස්ථානය ආසන්නයේදී විතරයි. පාරේ අනික් වාහන වලට බාධා නොවෙන්න ගමන යන එක අපි හැමෝම බොහොම දැනුවත්ව කරන දෙයක්. මෙතෙක් මම සහභාගී වුණු කිසිම ඉවෙන්ට් එකකදී පොලීසියේ සහයෝගය ඇතුව අර බයිසිකල් රේස් වගේ පාර වහගෙන බීට්ල් රැලි ගිහිල්ලා නැහැ. ෆොක්ස්වැගන් ටික lane discipline ඇතුව යද්දී වෙන වාහන පදින සමහරු මංතීරු නීතිය අතට අරගෙන වනවනා යන හැටි එදාට බොහොම පැහැදිලිව දැකගන්න පුළුවන් (මේ කාරණාව පැහැදිලි වුණාම තනියම පුෂ්ප විකසිත කරගන්න පිරිසකුත් ඉන්නවා. ඉස්සරහට එයාලව කනෙන් පෙන්නන්න මට පුළුවන් වේවි).

බොහොම කෙටි වෙලාවක් ඇතුළත ගල්කිස්ස හෝටලෙත් ඉබ්බන්ගේ ග්‍රහණයට නතු වුණා. එතනට ආවට පස්සේ හැමෝගෙම වගේ හිතේ තිබ්බේ දිනුම් අදින බීට්ල් එක කාට ඇදෙයිද කියන එකෙයි. ඉවෙන්ට් එකේ ඉතිරි වැඩ කටයුතු ටික කෙරුණේ ගල්කිස්ස හෝටලේ Regency hall එකේ. වෙනදා ඇතිවෙන්න ආසන පහසුකම් තිබුණත් මෙදා පාර හිටපු ජන ගංගාවේ හැටියට සැලකිය යුතු පිරිසකට හිටගෙන ඉන්නත් වුණා. ඒ වගේම දෙමව්පියෝ සෙට් එකක් සෑහෙන ගේමක් දීලා කොක්කුන්ගෙන් ඉල්ලගෙන හෝ රෝස කැලෙන් ඇහිඳගෙන ගෙනාපු ළමයි සෙට් එකක් බුවෑව් බුවෑව් බ්රූම් බ්රූම් හූ හූ අම්ම්ම්ම් ම්ම්ම් ම්ම්ම්ම්ම්ම් මාආආ තාච්ච්ච්ච්චී ආච්චි පෝච්චි චූ ගගා ශාලාව පුරා දුවපු නිසා කවුරුවත් කියපු කිසි දෙයක් හරියට ඇහුණේ නැහැ. 

කොහොමහරි අන්තිමට ඉවෙන්ට් එකේ ප්‍රධාන අරමුණ වුණු raffle එක දිනුම් ඇදීම වෙනකොට නම් හදවත පැසිපන්දු ගහන්න පටන් ගත්තා. ජයග්‍රහකයාගේ නම හැටියට මගේ නම හෝ කෞශිගේ නම කියවෙයි කියලා බලාගෙන හිටියත් කියවුණේ වෙන නමක් කියලා අර පැටිපස් පරාණේ විලාපය මැද්දෙන් ලාවට ඇහුණා (ගෝසාව කොච්චරද කියනවා නං සහ දුක කොච්චරද කියනවා නං ඒ වෙලාවේ හෝ, පස්සේ ජයග්‍රාහකයා හමුවෙලා සුබපතපු වෙලාවේ හෝ නම අහගන්න බැරි වුණා. පස්සේ ඩේවිඩ් ජැන්සේ තමයි මට නම තහවුරු කරලා දුන්නේ). 

Raffle එකෙන් 1 ශ්‍රී ඔරිජිනල් බීට්ල් එකක් දිනාගත්ත වාසනාවන්තයා වුණේ දමිත්‍ර ජයසූරිය. එයා ඒ වෙලාවේ එතන හිටියේ නැහැ. ක්ලබ් එකෙන් කෝල් එකක් දුන්නම විනාඩි විස්සෙන් එනවා කියපු මනුස්සයා විනාඩි දහයක් යද්දී ගල්කිස්ස හෝටලේට ආවා. දමිත්‍ර මම වගේ  සතුටට උඩ පැනලා සතුට ලෝකෙට පෙන්නන ජාතියේ කෙනෙක් නොවන බව බැලුබැල්මට පෙනුණත් එයා හිටියේ කොයිතරම් සතුටකින්ද කියල අමුතුවෙන් කියන්න අවශ්‍ය වුණේ නැහැ. 

උත්සවේ ඉවර වුණාට පස්සේ මට තවත් ජෙනුයින් බීට්ල් පිස්සෙක් වුණු, කාර් පිස්සුවෙ ෆේස්බුක් පේජ් එක හරහා අඳුන ගත්තු අනුරාධ බමුණුකුලවත් හම්බවුණා. අනුරාධ ගැන මම දැන්ම වැඩි විස්තර කියන්නේ නැහැ, මොකද අනුරාධගේ කාර් එක දොරට වැඩියාම අපට ඊට වඩා කතාකරන්න දේවල් තියේවි කියලා මට හිතෙනවා.

අන්තිමට දමිත්‍ර ජයසූරියට සුබපතලා එයාගේ ෆොටෝ එකක් අරගෙන, එළියේ කහ කිරිල්ලිත් එක්ක හිටපු ප්‍රේමතිලක බාසුන්නැහැ සහ එයාගේ බෑණා සමීරටත් කතා කරලා එළියට ආපු අපි එහෙමම ආපහු කොළඹ පැත්තට හරෝලා BMICH එකට ගිහින් Thailand Week ප්‍රදර්ශනෙත් බලලා තමයි ගෙදර ගියේ. 

World Volkswagen Day 2017 ඉවෙන්ට් එක තමයි 9 ශ්‍රී 5333 සහභාගී වුණු 5 වෙනි බීට්ල් ඉවෙන්ට් එක. මීට අවුරුදු 4 කට විතර කලින් මේක විකුණන මොහොතේදී මේකේ කලින් අයිතිකාරයා වුණු සරත් කුමාර මහත්මයා කීයටවත් හිතන්න නැතුව ඇති එයා ගාව ප්‍රවාහන මාධ්‍යයක් විදිහට තිබුණු, එයාගේ දරුවන්ගෙන් අතේදුර ආදරයක් වත් නොලබපු 9 ශ්‍රී 5333 බොහොම ටික කාලයක් ඇතුළත මේ තරම් legend එකක් වේවි කියලා. 

අද බීට්ල් ඉවෙන්ට් වලදී වෙන අය ගත්තු ෆොටෝ ඇල්බම් වල පවා ඉහළින්ම 9 ශ්‍රී 5333 ඉන්නවා දකිනකොට මට වෙලාවකට පුදුමත් හිතෙනවා, අවුරුදු හය හතකට කලින් කලාවක් කරගෙන වෙලාවක් බලාගෙන නිලාවක් පත්තු කරගෙන වලාවක් වගේ ඉන්නවා ඇරෙන්න වෙන හීනයක් නොතිබුණු මම ම නේද මේක මෙතනට ගෙනාවේ කියලා... 

ජීවිතේ කියන්නේ ඇත්තටම Prototypes වල ඉඳලා 2003 දක්වා ඔරිජිනල් බීට්ල් එක ආපු ගමන වගේම සංකීර්ණ දෙයක්...

තරිඳු ශ්‍රී ලොකුගමගේ 
15/07/2017 
www.facebook.com/CarPissuwa
[කාර් පිස්සුවෙ ලිපි වලට කැමති නං බ්ලොග් එකේ web view එකට ගිහිල්ලා (මේක අදාළ ස්මාර්ට්ෆෝන් වලින් ඉන්ටනෙට් යන අයට) Followers ගැජට් එක ළඟ තියන Follow බට්න් එක ක්ලික් කරන්න]