Pride of Ownership Drive 2018

සුපුරුදු විදිහටම 9 ශ්‍රී 5333 ත් අරගෙන හිල්ටන් එකට යනකොට පොඩ්ඩක් ප්‍රමාද වුණා. සාමාන්‍යයෙන් නිවාඩු දවසක ගෙදරින් පිට යනකොට පූසන්ගෙන් සමාව ඉල්ලලා, ඉක්මනට එන්නම් කියලා ආයාචනාත්මකව දැනුම් දීලා, cat logistic ප්‍රශ්න ටිකක් විසඳලා තමයි යන්න ඕනේ. ඒකට ටිකක් වැඩිපුර වෙලා යනවා.

මෙදා පාර Pride of Ownership Drive එක තියනවා කියලා දැනගන්න ලැබුණේ ඉවෙන්ට් එකට දවස් තුනකට කලින්. අධික වැඩ රාජකාරි තිබුණත් බේරුවල ගමන මගඅරින්න හිත දුන්නේ නැහැ. ඔය අතරේ අපේ හිතවත් ආසිරි ඇල්ලගේත් කතා කරලා මතක් කළා, මේ දවස් වල කාර් පිස්සුවෙ කට්ටිය මම Mini එකට තැන දෙනවා වැඩියි කියලා චෝදනා මුඛයෙන් භාෂණයේ යෙදෙන බව. ඒ නිසා කොහොම හරි ඔෆිස් ටයිම් එකට බොරැල්ල හන්දියේ ඩියුටි වැටුණු ට්‍රැෆික් පොලිස් රාළහාමි කෙනෙක් වගේ වැඩ රාජකාරි වලට එහාට මෙහාට විසිල් ගහලා ඉරිදා දවස වෙන් කරගත්තා.  

ටිකක් පරක්කු වෙලා ගිය එකේ එකම එක වාසිය වුණේ සූරියආරච්චි මහත්මයාගේ 1 ශ්‍රී 5662 ළඟ පාක් කිරීමේ අවස්ථාව ලැබීම.

සූරියආරච්චි මහත්මයාව මම ඉස්සරලාම අඳුරගත්තේ ඩාලි පාරේදී. එතුමා ඒ දවස් වල කාර් එක හදනවා. 1 ශ්‍රී 5662 දැකපු ගමන් මම ඒකට වහ වැටුණා, හරියට මීට දශක දෙකකට උඩදී ඉස්සරලාම Titanic ෆිල්ම් එකේ දර්ශනයක් සහිත බුක් මාක් එකක් දැක්ක වෙලේ Kate Winslet ට වහවැටුණා වගේ! 

Pride of Ownership Drive එකකට අපි පළවෙනි වතාවට සහභාගී වුණේ 2016 අවුරුද්දේ. එතකොට පානදුර හරියේ ඉඳන් කළුතර හරියට වෙනකල්ම අපි ගියේ එතුමාගේ කාර් එක පිටිපස්සේ. එතුමා කොයිතරම් හොඳට වාහනේ හදලාද කියන එක, නවත්තලා තියෙද්දී පෙනුණාටත් වඩා හොඳට අපට පාරේදී පෙනුණා. එදා ඉඳන් මමයි කෞශියි දෙන්නම ඔය කාර් එකට ආදරෙයි.

හිල්ටන් එකේ Sports Center එක මාර්තු 25 වෙනි ඉරිදා උදේ පෙනුණේ හරියට අලුතින් ඕපන් කරපු කප් කේක් ෂොප් එක්ක ෂෝ කේස් එකක් වගේ. බීට්ල් එක කියන්නේ ඔරිජිනල් ආපු පාටවල් වලට වගේම පසුකාලීන අයිතිකාරයෝ වෙන අපි කැපීපේන්න ගාන ස්මාර්ටීස්, මාෂ්මෙලෝස්, ඇපල් කේක් සහ සාරවිට පාටවල් වලටත් එක වගේම ලස්සනට පේන වාහනයක්. ඒ නිසා අද කාලේ එකම පාටින් තියන බීට්ල් දෙකක් දැකගන්න හම්බවෙන්නේ දැන් යශෝධා විමලධර්මගේ කඳුළක් දැකගන්න ලැබෙන තරම් කලාතුරකින් (මේක දූදරුවෝ ඔරිජිනල් රන් එක බලාපු පරම්පරාවල් වලට විතරක් තේරෙන ජෝක් එකක්).

ලියාපදිංචි කටයුතු ඉවර කරලා, ක්ලබ් එකෙන්ම සංවිධානය කරලා තිබුණු උදෑසන ආහාරයත් අරගෙන ඊට පස්සේ අපි කාර් පාක් එක පුරා ඇවිද ඇවිද පළවෙනි ෆොටෝ සෙට් එක ගත්තා. අලුතින් මේ වැඩේට එකතු වෙලා තිබුණු Karmann Ghia එකට තමයි ඒ වෙලාවේ වැඩිපුරම අපේ කැමරා ඇස ඇදුණේ. සුපුරුදු විදිහට කපිල ජයවර්ධන මහත්මයාගේ Trekker එකත් හිතින් ඉඹලා ඉවර වෙලා තමයි ඉතුරු වාහන ටික ෆොටෝ ගන්න ගියේ.

සාමාන්‍යයෙන් දැන් සිරිතක් විදිහට මෙහෙම තැනකට ගියහම ප්‍රේමතිලක මහත්තයා සහ කහ කිරිල්ලී ඇවිත් ඉන්නවද කියලා බලනවා. තාමත් එතුමා දන්නේ නැහැ මම මේ විදිහට, අවස්ථාවක් ලැබෙන හැම වෙලාවෙම එතුමා ගැන ලියනවා කියලා. මම මේ කියන්නේ මොකක්ද කියලා නොදන්නා අය පස්සේ නිවාඩු පාඩුවේ 'ජර්මනියට පෙම් කරලා කහ කිරිල්ලිව කරකාර බැන්ද ප්‍රේමතිලක මහත්තයා' කියන ලිපිය කියවන්න. 

එතන තිබුණු කාර් අතරින් අපේ සංසාර සංචාරය තවත් කිලෝමීටර් සීයකින් විතර දීර්ඝ කරවන තෘෂ්ණාවක් ඇතිකරවපු කාර් එකක් තමයි EL 571 අංකය දරන split එක. ඒකත් අයිති ක්ලබ් එකේ ජ්‍යෙෂ්ඨ සාමාජික කපිල ජයවර්ධන මහත්මයාටමයි කියලා මගේ හිතමිත්‍ර ඩේවිඩ් ජැන්සේ මට කිව්වා. මේ වගේ දුර්ලභ කාර් එකක් මේ වගේ විශිෂ්ට මට්ටමින් පවත්වාගැනීම ගැන කපිල ජයවර්ධන මහත්මයාට අපේ ආචාරය! (කපිල ජයවර්ධන මහත්මයා ගාව විවිධ මාදිලි ගොඩක් සහිත විශිෂ්ට වාහන එකතුවක් තියනවා කියන එක මෙතනදී බොහොම ගෞරව පූර්වකව සඳහන් කරන්න අවශ්‍යයි). 

මූලික කටයුතු ටික ඉවර වෙලා වාහන ටික උදේ 10 ට විතර බේරුවල යන්න පිටත් වුණා. මෙතන ඉඳන් ෆොටෝ ගැනීමේ මූලික වගකීම පැවරෙන්නේ කෞශිට. කෞශි හැමදාම වාහන ටික පිටත් වෙන අවස්ථාවලදී සහ ඩ්‍රයිව් එකේදී ලස්සන ෆොටෝ ටිකක් අරන් දෙනවා. මේ අතරින් මම ආසම තැනක් තමයි කොල්ලුපිටිය හන්දියේ ඉඳන් ආර්. ඒ. ද මැල් මාවත පැත්තට හැරෙන තුන්මං හන්දිය. එතනදී හැමදාම කෞශි ලස්සන ෆොටෝ එකක් ගන්නවා. මෙදා පාරත් ඒ දසුන හරි අපූරුවට කෞශිගේ කැමරාවේ සටහන් වෙලා තිබුණා. 

පාර පුරා තියන ට්‍රැෆික් ලයිට් සහ රියදුරන්ගේ need for speed එක වගේ සාධක නිසා කාර් වලට එක පෙළට යන්න අමාරුයි. ඒ වගේම අර බයිසිකල් රේස් වගේ ස්පීකර් ගහගෙන අනික් වාහන නවත්තගෙන යටිගිරියෙන් කෑගහගෙන යන සිරිතක් ෆොක්ස්වැගන් රැලි වල නැති නිසා සැරින් සැරේ තැන් තැන්වල නතර වෙලා කට්ටිය එක්කාසු කරගෙන තමයි යන්න වෙන්නේ. මේ විදිහට අපි රත්මලාන, එගොඩ උයන සහ කළුතර කියන තැන්වල නවත්තලා වාහන ටික එකතු වෙනකල් ඉඳලා තමයි බේරුවල ගියේ. 

බේරුවල Eden Resort & Spa එකේදී සුපුරුදු විදිහට දරුවන් වගේම වැඩිහිටියන් වෙනුවෙනුත් විනෝද ක්‍රීඩා වගේ දේවල් සංවිධානය කරලා තිබුණා. බඩයි හිතයි පිරෙන්න කෑම බීම ගන්නත් සියලු කටයුතු සැලසුම් කරලයි තිබුණේ. ඒ නිසා අධික උෂ්ණ කාලගුණය මැද වුණත් කවුරුත් හොඳට විනෝද වුණා. 

මටත් කෞශිටත් දැනුණු ලොකුම සතුට තමයි සුපුරුදු විදිහට කාර් පිස්සුව හරහා අඳුරගත්තු හිතවත්තු මේ වගේ තැන්වලදී හැබෑවටම හමුවීම. ප්‍රේමතිලක මහත්මයාගේ පවුලේ සාමාජිකයන් වගේම දුමින්ද ජයවර්ධන, තමරු ද සිල්වා වගේ අය මේ විදිහට කාර් පිස්සුව හරහා අඳුරගත්තු අය. මේ වගේ අයගේ හිතවත්කම් කවදත් කෞශිටත් මටත් ගොඩක් වටිනවා.

ඉවෙන්ට් එක ඉවර වෙලා සුපුරුදු විදිහට වටිනා තෑගි සහ සහතිකපත් බෙදලා දීම සිද්ධ වුණා. ඒ වගේම ප්‍රේමතිලක මහත්මයා වෙනුවෙන් අපූරු කේක් එකකුත් ලෑස්ති කරලා තිබුණා. මේ ඔක්කොම සිද්ධ වෙලා, ස්තූති කතාවත් ඉවර වුණාට පස්සේ අපි කට්ටියගෙන් සමු අරගෙන එන්න ආවා.  

මීට කලිනුත් මම Pride of Ownership drive එකක් ගැන ලියලා තිබුණු නිසා සහ මේ පාරත් අපි ගියේ බේරුවල Eden Resort & Spa එකට නිසා මම ඒ ගැන වැඩිදුර විස්තර ලියන්න යන්නේ නැහැ. කොහොමද වුණත් කලින් ලිපි වල ලියපු විදිහටම මේ ලිපියේදීත් VW Beetle Owners' Club of Sri Lanka එකට ස්තූති කළ යුතුමයි. ඉවෙන්ට් එකේ ගාස්තුව විදිහට නාමිකව සුළු මුදලක් විතරක් අරගෙන මේ තරම් කෑමබීම, තෑගිබෝග, සහතික සහ තවත් ගොඩක් දේවල් සංවිධානය කරන එක ඉතාමත් අගය කළ යුතුයි. 

ඔය හිටගෙන ඉන්නේ ක්ලබ් එකේ සභාපති පීටර් ජාසිංහ මහත්මයා 

සාමාන්‍යයෙන් මම ක්ලබ් එක ගැන ලියන හැම වෙලාවකම වගේ සමහරු මගෙන් අහන ප්‍රශ්නයක් තියනවා. ඒ තමයි මම කාර් වලට සිංහලෙන් ආදරය කිරීම ගැන කතා කරන අතරේ ඉංග්‍රීසියෙන් වැඩ කරන ක්ලබ් එකක් වර්ණනා කිරීමේ තේරුම මොකක්ද කියන එක. 

ඉතාම අවංකව කියනවා නං, අද අපි හැමෝටම මේ විදිහටම ෆොක්ස්වැගන් වලට ආදරේ කරන්න පටන් ගන්න කලින්, ජ්‍යෙෂ්ඨ සාමාජිකයන් පිරිසක් එක්ක මේ සම්ප්‍රදාය අකුරට ආරක්ෂා කරගෙන එන්න උරදුන්නේ VW Beetle Owners' Club එක. ෆොක්ස්වැගන් වලට මේ තරම් ඩිමාන්ඩ් එකක් නොතිබුණු කාලේ පවා බීට්ල් එක cultural symbol එකක් විදිහට ශ්‍රී ලංකාවේ මහපොළොවේ පවත්වාගෙන ආවේ VW Beetle Owners' Club එක. 

එයාලාගේ දීර්ඝකාලීන සාමාජිකයන්ගේ කාර් බොහොමයක්, ආදරේ ලබමින් පිපිච්ච රෝස මල් වගේ perfect එකට තිබ්බ නිසා තමයි අපට ගුරු කරගන්න ආදර්ශ මහ ගොඩක් ලැබුණේ. අපි ආදර්ශ ගත්තේ ඉන්ටනෙට් එකෙන් නෙමෙයි. අපි අදටත් කියන්නේ නැහැ, Chip Foose ගේ ප්‍රෝග්‍රෑම් එකක් බලලා අහවලා කාර් එකක් හැදුවා කියලා. අපි අදටත් කතා කරන්නේ අපේම ජ්‍යෙෂ්ඨයෝ කාර් හදාපු හැටි, නඩත්තු කරපු හැටි සහ ඩ්‍රයිව් කරපු හැටි ගැන. ෆොක්ස්වැගන් සම්බන්ධයෙන් ගත්තම ඒ සම්ප්‍රදාය සජීවීව තිබුණේ VW Beetle Owners' Club එක නිසා. ඒ නිසා අලුතින් බිහිවෙලා තියෙන, අපේ රටේ ෆොක්ස්වැගන් සංස්කෘතියට අමිල මෙහෙවරක් කරන සංවිධාන, සංගම් සහ සංචාර අතරේ VW Beetle Owners' Club of Sri Lanka එකට මගේ තියන ගෞරවය නොවෙනස් ව තියෙන්නේ ඒකයි. 

පුළුවන් කමක් තියනවා නම්, ඊළඟ ඉවෙන්ට් එක තියන දවස ගැන අවධානයෙන් ඉඳලා, එදාට ඇවිත් යන්න එන්න. 


තරිඳු ශ්‍රී ලොකුගමගේ 
10.04.2018 
www.facebook.com/CarPissuwa 

(මේ සියලුම ඡායාරූප මම සහ කෞශි ගත්තුවා. මේ වගේ ඉවෙන්ට්ස් වලට යන්න, ෆොටෝ ගන්න සහ ඒවා ඔයාලා වෙනුවෙන් පළකරන්න අපි කාලය, ශ්‍රමය සහ මුදල් වැය කරනවා. ඒ නිසා මේවා හොරෙන් ගන්න එපා).