'මගේ එක දෙන්නෙත් නෑ, වෙන එකක් ගන්න දෙන්නෙත් නෑ' (කාර් කෙරුවාව බූරුවෙකුගේ ඇසින්)

මම බූරුවෙක්. හැබැයි මම නිකම්ම නිකං බූරුවෙක් නෙමෙයි. හරි සොෆිස්ටිකේටඩ් බූරුවෙක්. 

හැබැයි සාම්ප්‍රදායික බූරුවෙක් කියලා නම් හිතන්න එපා. සැරින් සැරේට මට හෙන ක්‍රියේටිව් අයිඩියාස් එනවා. 

ඒ වගේම මට නිකං ඉන්නත් බෑ. අනුන්ගේ දේවල් වලට හොම්බ දාන්න මම හෙන ආසයි. ඒ නිසා මම අනිත් එවුන් කාර් ගන්න බලන්න යද්දී එල්ලිලා යනවා. ඊට පස්සේ කාර් එක බලලා එන්ජිම අමුතු සද්දෙයි, යට ටින්කරින් තියනවා වගේ කතා කියනවා. එතකොට අරුන් වාහනේ ගන්නේ නැහැ නේ. මට හෙනම හැපී... 

මේ ඊයේ පෙරේදත් එකෙකුට වැඩේ දුන්නා. ටින්කරින් පොදක් නැති කාර් එකක් ගන්න ගිය එකෙකුට කිව්වා ඔය කාර් එක සම්පූර්ණයෙන්ම ගලවලා මිසක් ගොඩගන්න බැහැ කියලා. ඒ ඩීල් එක එතනින්ම සෙත්ත පෝච්චි. 

එහෙම වුණාම මට දැනෙන ආතල් එක තේරෙන්නේ තව බූරුවෙකුටම විතරයි...

මම කතාව මුල ඉඳන් පටන්ගන්නම්. මම කැමති නෑ ඔය එකෙකුට වත් හරියනවට. මොකද මට එකපාරක් අම්බානක වැරදුණා. 

මා ගාව තිබුණා කාලෙකට කලින් ගත්තු ෆොක්ස්වැගන් කාර් එකක්. මම බූරුවෙක් හින්දා මම ඒක ටික කාලයක් පැදලා අතට ගානක් ආපු ගමන් ලීස් එකක් දාලා ඉන්දියන් වාහනයක් ගත්තා. ෆොක්ස්වැගන් එක ගරාජ් එකේ දාලා තිබිලා දිරන්න ගත්තා. 

සීනි ඇටයක් කෑම මෙසේ උඩ වැටුණාම කූඹින්ට මැසේජ් එක යනවා වගේ ගරාජ් එක ඇතුළේ පරණ වාහනයක් දිරනවා කිව්වම හතර අතින් එක එකා ඇවිත් අහනවා, බූරුවා අංකල්, මේක විකුණනවද? කියලා. මට ඒ හැටි වයසකුත් නැහැ. ඒත් පුත්තලමේ ඉන්න මගේ නෑදෑයෝ හත් දෙනෙකුගේ වයස එවුන් මට අංකල් කියනවා. මගේ හොම්බේ ඉඳන් වල්ගෙට යනකල් මල් යායක් පනිනවා.

'මේක මම ඉස්සල්ලම ගත්තු වාහනේ. දිරලා ගියත් දෙන්නේ නෑ..." මම එහෙම කියලා, පස්සා ගාත් දෙක උස්සලා ගහන්න වගේ පෙන්නලා අරුන්ව එළව ගන්නවා. 

උන්ගෙන් එකෙක් හොරෙන් පොටෝ එකක් ගහලා ගිහින් ඕක කාර් පිස්සුවෙත් දාලා. ඒ මදිවට 'බල්ලා පිදුරු කන්නෙත් නෑ, කන ගොනාට දෙන්නෙත් නෑ' කියලා කැප්ෂන් එකකුත් දාලා. 

යකෝ මම බල්ලෙක් නෙමෙයි, බූරුවෙක් නේ... ඉතිං අර පැනලා තිබුණු මල් තට්ටුවට උඩින් ඩබල් ඩෙකර් එක වගේ තවත් මල් තට්ටුවක් පැන්නා.

හැබැයි ඉතින් මෙහෙම මේ මල්යායේ මා හා එක්වීලා කියකියා හිටියට ගෙදර හාල් පොල් අඩුවෙනකොට මතක් වෙනවා, අර මගුල දීලා දැම්ම නම් ඉවරයි නේද කියලා. එහෙම මොනවද හිඟපාඩු තිබිලා බූරු මායියාගෙන් බැනුම් අහපු එක දවසක මම ගියා ළඟ තියන ගරාජ් එකකට. ගිහින් කිව්වා මගේ ගාව පොස්සගන් එකක් තියනවා, දෙකහමාරකට දෙනවා කියලා. ගරාජ් එකේ එවුණුත් ආරංචිය දෙන්නං කිව්වා. මම ආරංචිය කියද්දී එතන තුන් දෙනෙක් හිටියා. දැන් උන් උන් තුන්දෙනාගේ ඔලුවේ වැඩකරන්නේ කාටහරි කියනවා නම් කොච්චර වැඩිකරලා කියලා ගානක් කඩාගන්නවද කියන එක. ඒ නිසා 'එවන්නකො, මම සලකන්නම්' කියලා මම උන්ගේ චින්තනේ චූන් කරලා ආපහු ආවා. 

මම බූරුවෙක් උණාට බූරුවෙක්ම නෙමෙයි ඉතිං... ඒකයි මම කල්තියාම කිව්වේ. මම නවීන බූරුවෙක්...

ඔය අතරේ කොල්ලෙක් ගරාජ් එකට ආපු වෙලාවක ගරාජ් එකේ එවුන් මගේ බූරු යානය ගැන කියලා. අරූ ෆොක්ස්වැගන් එකක් තියන එකෙක්. ඔය ෆොක්ස්වැගන් උඩ දාගෙන පාවිච්චි කරන එවුන්ට එකක් තිබ්බට මදි. රටේම තියන ඒවා අරන් ගිහින් ගෙදර දාගන්නයි හදන්නේ. ඒ වුණාට තියන එක නඩත්තු කරන්නෙත් උපතින් ලද දේවල් උගස් කරලා. මම නෙමෙයි, උන් තමයි බූරුවෝ. මේ මම වගේ ඉන්දියන් වාහනයක් ගත්තා නම් කිසි අවුලක් නැහැ නේ. මෙලෝ රහක් නැති එක ඇත්ත. ඒත් මෙලෝ රහේ නැගලා මාතර කතරගම හම්බන්තොට නුවරඑළිය යන්න පුළුවන් යැ... 

(ඕකුන් ඔය පළාත්වල යනවලු ෆොක්ස්වැගන් වල. අර සජිත් සමරවීර කියලා එකෙක් මීමුරේ ගියා කියලත් තිබ්බේ. මට අහුවුණොත් පොරව මීමුරේ නෙමේ, යවනවා බළල් මුරේ...!)

ඉතිං අර කොල්ලා බූරුවා වගේ ආවා මාව හම්බවෙන්න. හැබැයි එතකොට මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ මූ ආවේ ගරාජ් එකෙන් ආරංචිය දීලා කියලා. මූත් හැසිරුණේ වෙන කොහෙන්ද ආරංචිය ආවා වගේ. මූ වාහනේ ළඟට ගිහින් මූණ පුළුටු කරගෙන ඉන්ස්පෙක්ෂන් පාර දානවා. උගේ අදහස් ප්‍රකාශ කරන්න කලින් මම මගේ බූරු කතා ටික කියලා දැම්මා. 

"මේක සුපර් රනින්. මගේ පළවෙනි කාර් එක. එක්කෙනෙක් ලක්ෂ නමයකට ඉල්ලුවා. මම දෙන්නේ නැහැ කිව්වා. මම නුවරත් ගියා මේ ළඟදී. ඔය ටයර් ටිකෙන් කිලෝමීටර් 500 ක් දුවලා නෑ. නුවර ගමනටමයි දැම්මේ. බෆර් දෙකත් අලුතින්ම ගෙනත් දැම්මා. විසිදාහක් විතර වුණා. මේ ලයිට් එහෙම සේරම අලුත්."

අරූ නක්කලේට වගේ මගේ දිහා බලලා මෙහෙම කියාපි. 

"මේක මොන රනින් ද? මේ එන්ජිමේ මලකඩ තියන විදිහට ෂුවර් එකටම මේක රාජසිංහ රජ්ජුරුවන්ගේ සෙකන්ඩ් බිසවගේ තාත්තාගෙ පළවෙනි කාර් එක. සීට් හයිකරලා නැහැ, නිකං තියෙන්නේ. ඔයා කොහොමද නුවර යන්නේ? ටයර් ටිකේ කම්බි පේනවා හරියට විදුලිබල මණ්ඩලේ අබලි ද්‍රව්‍ය ගබඩාව වගේ. බෆර් දෙකේ වැහුවම මැස්සන්ට පිටගැස්ම හැදෙනවා. අනේ යන්ඩ බූරුවෝ යන්ඩ..." 

මේ සේරම සහතික ඇත්ත. හැබැයි ඌට සෙකන්ඩ් වෙන්න මම? ඒවා කොහෙද! මට බූරු ගෞරවේ කියලා එකක් තියනවා.

"ගත්තේ නැතුවට කමක් නැහැ, වාහන කන්ඩෙම් කරන්න එපා..." මම බූරු නාද පැවැත්වුවා. 

"මේක අමුතුවෙන් කන්ඩෙම් කරන්න දෙයක් නැහැ. ලෝකේ කන්ඩෙම් මියුසියම් එකක් හැදුවොත් ඒකෙ කට්ටිය මුලින්ම එන්නේ ඔයාගේ ගෙදරට. හරි ඒක නෙමෙයි. මේකට කීයක්ද කියන්නේ?" අරූ ඇහුවා. 

"මම ඔයාට මේක විකුනන්න කැමති නැහැ. ඒ වුණාට කමක් නැහැ, හොයාගෙනම ආපු එක නේ. මට තුනහමාරක් තිබුණා නම් හොඳටම ඇති..." මම කිවුවා. 

අරූගේ ඇස් දෙකේ පත කුණුහරපයක් ලියවුණා. 

"එහෙනම් ඔයා ගරාජ් එකට කියලා තිබුණේ දෙකයි හැත්තෑ පහයි කියලා? ඒ කියන්නේ ඔයා අඩුගානේ දෙකහමාරක් වගේ නේ උන්ට කියන්න ඇත්තේ? අනික ඉතින් මේක දෙකයි හැත්තෑ පහකට ගන්න නම් මම ඔයාට වඩා බූරුවෙක් වෙන්න ඕනා..." මූ කියාපි. මගේ වලිගෙ දිගට තුන්වෙනි මල් තට්ටුවත් පිපුණා. ඒත් මොනවා කරන්නද? මම කට වහන් හිටියා. අරූ යන්න ගියා. 

අරූ ගම කාලද කොහෙද ඊට පස්සේ සීරියස් පිට වාහනේ බලන්න එකෙක් වත් ආවේ නැහැ. එක එක එවුන් සැරින් සැරේ තාප්පෙන් ඔලුව දාලා අහනවා, බූරුවා අංකල්, විකුණනවද? කියලා. ඔය ඔක්කොම එවුන් අර නිදාගෙන ඉන්න එවුන්ව ඇහැරවලා 'ආ, නිදාගෙනද හිටියේ? එහෙනම් කමක් නෑ, නිදාගන්න' කියලා යන ජාතියේ එවුන්. අනික ඔහොම තාප්පෙන් ඔළුව උඩට දාන එවුන් දැක්කම දැන් මට අරූ ඉස්සරහ චාටර් වුණු එක මතක් වෙනවා. එතකොට මම මගේ හොම්බ සහ තදාසන්න ප්‍රදේශය ටිකක් පුම්බලා 'ඕක දිරලා ගියත් දෙන්නේ නෑ' කියනවා. උන් හොරෙන් පොටෝ ගහන් ගිහින් ෆේස්බුක් දානවා. මගේ මොකෝ? බූරුවන්ට මොන ෆේස්බුක්ද? 

ඒ වගේද 'දිරල ගියත් දෙන්නේ නෑ' කියලා බූරු නාද කරනකොට තියන ආතල් එක?

ඔය මල නිසාම මම දැන් යාලුවෙකුට වත් හොඳ තත්ත්වයේ තියන කාර් එකක් ගන්න දෙන්නේ නැහැ. 

මේ ඊයේ පෙරේදා එකෙක් ඇවිල්ල කිවුවා, යාලුවෙක්ගේ කාර් එකක් තියනවා, බලන්න යමුද කියලා. බූරුවා අයියා පරණ කාර් ගැන දන්නවනේ ඉතින් කියලා ඌ අපේ දේ කියලා විකුණන තෙල් බේරෙන ජරහන්ත ලෝකල් බටර් වගේ බටර් පාරකුත් ගෑවා. මට හෙන හැපී. 

දෙන්නං බැටේ උඹට...! 

පහුවෙනිදා ඇවිත් මූ මට කතා කළා යන්න. මමත් ඉතිං අර නපුරු රාස්සිගේ හික් හික් හී හිනාව හිතින් දාලා වාහනේට නැග්ගා.

අපි බලන්න ගිය කාර් එක නිතර දුවන කාර් එකක්. ඉතිං දූවිලි එහෙම හොඳට බැඳිලා තිබ්බා. එතකොට මගේ බූරු හිතට තේරුණා යාළුවාව බයකරන්න පුළුවන් කියලා. මම ඉතිං ඌට පේන්න යට රිංගුවා, එන්ජිම ඇද්දා, බොඩියට තට්ටු කරකර කාර් එක වටේ ගියා, බොනට් එක අස්සට නැග්ගා, ඇතුළට ඔලුව දැම්මා, අදින්න පුළුවන් ස්විච් ටික ඇද්දා, කාපට් ඇදලා පොළොව බැලුවා. ඊට පස්සේ 'වැඩේ හරියන්නේ නෑ' වගේ මූණක් හදාගෙන හිටියා. 

ආපහු එන්න වාහනේට නැග්ග ගමන් අරූ මගේ ඔඩොක්කුවට ඇවිත් ඇහුවා. බූරුවා අයියේ, බූරුවා අයියේ, වාහනේ කොහොමෙයි? කියලා. 

මම නිකං දොස්තර හොඳ හිත වගේ එහෙටත් නැති මෙහෙටත් නැති මූණක් දාලා ඌ දිහා බැලුවා. 

"ටින්කරින් තියනවා මල්ලි, බොඩියත් තැන්තැන්වල බොහ් බොහ් ගෑවා. පේන්නැද්ද, ෆ්ලෝ බෝඩ් එක හතරැස්, ස්ටියරින් වීල් එක රවුම්, ඒ මදිවට ලයිටුත් රවුම්. ගන්ඩෙපා මල්ලි, මුල ඉඳන් හදන්න වෙයි." මම ඌට කිවුවා. 

අරූ අඬන්න වගේ. මයේ මොකෝ...! 

ඌ ගිය ගමන් කෝල් කරලා කිවුවලු වාහනේ ටින්කරින් තියනවා, ගන්න බෑ කියලා. ඒ වාහනේ ටින්කරින් පොදක් තිබ්බේ නෑ. 

ඒ වුණාට මගේ වාහනේ දෙන්න මට බැරිනං, අනික් එවුන්ගේ වාහන දෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ කොහොමද? ඒක යකාගේ නීතියක් නේ. ලෝ දහම හැම බූරුවාටම සමාන වෙන්න ඕනේ...

දැන් උඹලා කියයි මම බූරුවෙක් නෙමේ, කුහකයෙක් කියලා. අර විකල්ප සාහිත්‍ය කාරයෝ කියනවා වගේ ඒක උඹලගේ රීඩින් එක, මේක මගේ රීඩින් එක... 

අනික් අතට ඔය මිකැනික් ලා කියලා වාහන බලන්න එක්කන් එන එවුන් කරන්නෙත් ඕකම නේ. ඔය එන එවුන්ගෙන් බහුතරයකයට වාහනේ හොඳ නරක බලන්න තියා කන්නාඩියෙන් මූණ බලලා රැවුල කපන්න වත් බෑ. ඒ වුණාට ඔය යක්කු වාහන ළඟට ආවම හැසිරෙන හැටි කොහොමද? එන්ජිම අස්සට අත දාලා ඕක පොඩ්ඩක් රේස් කොරෝන එකයි, මම කළා වගේම බොඩියට ඇන ඇන වටේ යන එකයි, යටට ඩිංගක් ඔලුව දාලා ඔය අස්සක තියන මලකඩ පතුරක් ඇදලා අරන් 'ටින්කරින් තියනවා නේද' කියලා හෙන සීරියස් විදිහට අහන එකයි ඇරෙන්න වෙන මොනවාද ඔය යක්කු කරන්නේ? ඇහුවොත් කියයි වැඩ පුරුදු වෙන කාලේ ඔය වර්ගයේ වාහනයක් මුල ඉඳන් ගලෝලා හැදුවා කියලා. බලන වාහනෙන් වාහනේට ඒ කියන විදිහට වෙන්න නම් මේ යක්කු යුරෝපයේ කාර්  කර්මාන්තේ පටන් ගත්තු කාලේ ඉපදිලා තියෙන්න ඕනා. 

ඒත් තාමත් බූරුවෝ මෙයාලට අහුවෙනවා...

දැන් අනික් බූරුවෝ ගැන කතා කළා ඇති. ආපහු මං බූරුවා ගැන කතාකරමු. 

මගේ දිරච්චි කාර් එක ගරාජ් එක ඇතුළේ දාගෙන ඉන්නවට වඩා සාධාරණ ගානකට විකුණලා කීයක් හරි ගන්න එක හොඳයි කියලා දන්නවා වුණාට මට එහෙම කරන්න හිතෙන්නේ නෑ. යාළුවෝ බලන්න යන වාහන හොඳ වුණාට සහ ඒවා විකිණෙන තරමට මගේ කාර් එකටත් මාකට් එකක් හැදෙනවා වුණාට මට ඒවට උදවු කරන්න හිතෙන්නේ නෑ. කාට හරි හරියනවා නම් හොඳයි කියලා ඔය එක එකා කිවුවට එකෙකුට හරිගියා කියලා අනික් එකාට ලැබෙන වාසියක් මට පේන්නේ නෑ. පොඩි ලීස් එකක් ගෙවලා අලුත් වාහනයක් ගන්න පුළුවන් කම තියෙද්දී සමහර බූරුවෝ පරණ වාහන පස්සේ දුවන්නේ ඇයි කියන එක මට කවදාවත් තේරෙන එකෙකුත් නෑ... 

ඒ නිසා මං බූරුවෙක් තමයි. එහෙම වුණා කියලා මේ සමාජේ මාව ප්‍රතික්ෂේප කරාවිද? 

හපොයි නෑ...! 

හෙටත් මොකෙක් හරි බූරුවෙක් ඇවිත් අහයි මගේ කාර් එක දෙනවද කියලා. නැත්තං කාර් එකක් බලන්න යමුද කියලා. 

මම හෙටත් කරන්නේ මෙතෙක් කරපු ටිකම තමා. 

ඇයි අවුල්ද?

සැ.යු.: සිදුවීම් බොහොමයක් මූලික වශයෙන් ඇත්ත වුණත් බූරුවා මනඃකල්පිතයි. බූරුවා නම පාවිච්චි කිරීම නිසා කිසියම් බූරුවෙකුට අපහාසයක් සිදුවුණා නම් මගේ බලවත් කනගාටුව.

www.facebook.com/CarPissuwa

1 ශ්‍රී 1 හෙවත් සර් ජෝන් ගේ කැඩිලැක් එක

පහුගිය දවස්වල බුකියේ ගොඩක් ජනප්‍රිය වුණු නිවුස් එකක් තමයි 1 ශ්‍රී 1 කාර් එකේ ප්‍රොජෙක්ට් එක අවසන් වීම. 1 ශ්‍රී 1 කියන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ වාහන ලියාපදිංචි අංක නිකුත් කිරීමේදී මුලින් තිබුණු ඉංග්‍රීසි අකුරු ක්‍රමය අවසන් කරලා මුලින්ම ශ්‍රී නොම්මර නිකුත් කරන්න ගත්තු තීරණය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී ශ්‍රී නොම්මරයක් දුන්නු පළවෙනි කාර් එක.

මේ කාර් එක දැකපු ගොඩක් දෙනෙක් කාලෙක ඉඳන් අහලා එවපු ප්‍රශ්න කීපයක්ම තියනවා. ඒවාට පුළුපුළුවන් විදිහට ෆේස්බුක් එකෙන්ම උත්තර දුන්නත් මෙහෙම බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් දාන එක හොඳයි කියලා මට හිතුණා.

මේවා තමයි කට්ටිය නිතර අහලා එවපු ප්‍රශ්න.

1.ඔය කාර් එකේ වර්ගේ මොකක්ද?

2. ඔය කාර් එකේ ඔරිජිනල් අයිතිකාරයා කවුද?

3. ඔය කාර් එක දැන් තියෙන්නේ කොහෙද?

4. ඔය කාර් එක දැන් තියන තැන තියන්න කලින් තිබුණේ කා ගාවද?

5. කාර් එකේ ප්‍රොජෙක්ට් එක හැන්ඩ්ල් කළේ කවුද?

6. මේ කාර් එකේ ඔරිජිනල්ම පවර් ස්ටියරින්, පවර් ෂටර් එහෙම ඇවිල්ලා තියනවා කියන්නේ ඇත්තද?

මේ ප්‍රශ්න ටිකට කෙටියෙන් උත්තර දීලා මම පොඩි විස්තරයක් දෙන්නම්.

1.
මේ කාර් එක Cadillac Series 62  කියන මොඩ්ල් එකේ 4 door වර්ෂන් එකක් (මේක මොකක්ද කියන එක තව ටිකකින් විස්තර කරන්නම්). හැබැයි චන්ද්‍ර තිලක එදිරිසූරිය කියන මහත්මයාගේ ලිපියක ලියලා තිබුණා මේක Cadillac Eldorado එකක් කියලා. ඉස්සර කාලේ කාර් වල trim levels එහෙම හඳුන්වන්න පාවිච්චි කරමු යෙදුම් සමහර වෙලාවට පැටලිලි සහගතයි. ඒ නිසා මම 62 එක ගැන වගේම Eldorado එක ගැනත් පහළ විස්තර කරලා තියනවා. මොඩ්ල් එක මොක වුණත් වාහනේ කැඩිලැක්... 

2.
මේ කාර් එකේ මුල්ම අයිතිකාරයා තමයි 1953 ඉඳන් 1956 දක්වා ශ්‍රී ලංකාවේ තුන්වැනි අගමැති විදිහට කටයුතු කරපු සර් ජෝන් කොතලාවල මහත්මයා. ඒ වගේම එස්. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. බණ්ඩාරනායක මහත්මයත් මේක සමහර වෙලාවට පාව්ච්චි කළා කියලා චන්ද්‍ර තිලක එදිරිසූරිය මහත්මයාගේ අර ලිපියේ තිබුණා.

3.
කාර් එක දැන් තියෙන්නේ රත්මලානේ කඳවල පාරේ තියන කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලයේ.

4.
සර් ජෝන් කොතලාවල අනුස්මරණ කෞතුකාගාරය විවෘත කරන අවස්ථාව වෙද්දී මේ කාර් එක තිබිලා තියෙන්නේ ඇතුල්කෝට්ටේ හිටපු විශ්ව වීරසූරිය කියන මහත්මයා ගාව. කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉල්ලීමක් මත ඒ මහත්මයා මේ කාර් එක කෞතුකාගාරයට පරිත්‍යාග කළා ලු.

5.
ප්‍රොජෙක්ට් එක කළේ කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලයේ වර්ක්ෂොප් එකේමයි. නමුත් නිකල් කොටස් සහ සුදුයකඩ කොටස් හදන්න දුමින්ද බොඩිකිට් සමාගමට භාරදුන්නා කියලා එයාලා පෝස්ට් එකක් දාලා තිබුණා (ඒ තීරණේ ගත්තේ කවුද කියන්න නම් මම දන්නේ නැහැ).

6.
ඔවු. මේ කාර් එක අද දවසේ අපි 'නවීන තාක්ෂණය' කියලා හිතන් ඉන්න ගොඩක් දේවල් ඒ කාලේ තාක්ෂණයට අනුව ඇතුළත් වුණු කාර් එකක්. ඒ ගැන විස්තර පහළ තියනවා.

මෙන්න මේ විදිහට තමයි ප්‍රොජෙක්ට් එකට කලින් කාර් එක තිබුණේ. මේ ටික සහ අර උඩින්ම තිබුණු ෆොටෝ දෙක එවුවේ ඩෙවින් තමිඳු. 

මේ පහළ තියෙන්නේ ඕෂධ ද සිල්වා එවපු, මේ කාර් එකේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ පින්තූර කීපයක්. 

ඔරිජිනල් යතුර

දැන් අපි පොඩ්ඩක් කාර් එකේ මොඩ්ල් එක ගැන කතා කරමු. මේ කාලේ කාර් වල trim levels දිහා බැලුවම ඔළුව විකාර වෙනවා. ඒ නිසාමදෝ මේක Cadillac Eldorado කියන මොඩ්ල් එකේ එකක් කියලා චන්ද්‍ර තිලක එදිරිසූරිය මහත්මයා කියලා තිබුණා. ඒ වගේම ඒක de Ville සීරීස් එකේ එකක් කියලා කවුරුහරි කියලා තියනවත් මම දැක්කා. 

නමුත් ක්ලැසික් කාර් ලෝකේ ගැන හොඳට දන්න මගේ මිත්‍ර ක්ලයිව් ද සිල්වා ගෙන් අහපු වෙලාවේ එයා මට පැහැදිලි කරලා දුන්නා මේක Cadillac Series 62 එකක් බව. පස්සේ තමයි මම KDU (Kotelawala Defense University) එකේ පොතකත් මේක තියනවා දැක්කේ. නම මතක් කරපු නිසා මම ලාවට Cadillac Eldorado එක ගැනත් ලියන්නම්.

Cadillac Eldorado එක අයිති වෙන්නේ Personal Luxury Cars කියන කාණ්ඩයට. ඒ කියන්නේ ඉතාමත් ලස්සන, ඉතාමත් සුඛෝපභෝගී, ඉතාමත් 'පොෂ්' කාර් කාණ්ඩයක්. මේවා ගන්න පුළුවන් ලෝකේ ඉහළම සල්ලිකාරයෝ, ඉහළම දේශපාලකයෝ වගේ කට්ටියට විතරයි. 1953 ඉඳන් 2002 වෙනකල් ම Cadillac Eldorado එක විවිධ ආකාරයට නිෂ්පාදනය වුණා. 20 වන සියවසේ මැද භාගයේ ආර්ථික රටාවන්ට ගැළපෙන්න හදපු කාර් එකක් (සෑහෙන වෙනස්කම් වෙලා වුණත් නේම් ප්ලේට් එකක් විදිහට හරි) 21 වන සියවස වෙනකල් ආපු එක හරිම සුවිශේෂී දෙයක්.

තව දෙයක්. සර් ජෝන් ගේ කාර් එක Eldorado එකෙත් ඉහළම වර්ෂන් එකේ එකක් වන de Ville සීරීස් එකේ එකක් කියලා තමයි මට මතක විදිහට අදාළ ලිපියේ කියලා තිබුණේ. කැඩිලැක් කාර් වල ඉහළම ට්‍රිම් ලෙවල් හඳුන්වන්න පාවිච්චි කරපු මේ නමින් පස්සේ වෙනම කාර් එකකුත් නිෂ්පාදන වුණා. ඉස්සරලාම මේ නම පාවිච්චි වුණේ 1949 දී ආපු Cadillac Series 62 එකේ Coupe වර්ගයේ කාර් එකකට.

1956 ආපු Coupe deVille එකක්. ෆොටෝ එක විකිපීඩියා එකෙන් ගත්තේ.

කොහොම වුණත් ඇත්තටම සර් ජෝන්ගේ කාර් එක Cadillac Series 62 එකක්. මේක කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලය ප්‍රකාශයට පත්කරපු කොෆී ටේබල් පොතක තහවුරු කරලා තිබුණා. 

Cadillac Series 62 එක නිෂ්පාදන වුණේ 1940 ඉඳන් 1964 වෙනකල් කියලයි විකිපීඩියා එකේ සඳහන් වෙන්නේ. නමුත් මේ කාලසීමාව 1941 සහ 1959 විය යුතුයි කියලා සමහරු කියනවා. මේක මුලින්ම ආවේ අධි-සුඛෝපභෝගී එකක් විදිහට නෙමෙයි, මූලික මට්ටමේ Cadillac එකක් විදිහට කියලයි කියන්නේ. නමුත් පස්සේ පස්සේ විවිධ trim levels එකතු වෙලා මේකත් සෑහෙන ඉහළට ඇවිත් තියනවා. 

සර් ජෝන්ගේ කාර් එක 1956 අවුරුද්දේ එකක්. ඒකට 1 ශ්‍රී 1 නොම්මරේ නිකුත් කළේ 1956 දෙසැම්බර් 12 වෙනිදා ලු. ඒ කියන්නේ මේ කාර් එක Cadillac Series 62 එකේ 4th Generation එකේ එකක්. මේකෙදී කලින් ජෙනරේෂන් එකට වඩා බොඩි එක, ග්‍රිල් එක, බෆර් වගේ ගොඩක් දේවල් වෙනස් වුණා. ඒ වගේම පවර් ස්ටියරින්, ඔටෝමැටික් වින්ඩ්ෂීල්ඩ් වොෂර්, ඇලුමිනියම් ඇලෝයි පිස්ටන් සහ වෝල්ට් 12 ඉලෙක්ට්‍රිකල් සිස්ටම් එකක් වගේ දේවල් ගොඩක් මේ කාලේ ඉඳන් standard එන්න ගත්තා කියලයි කියන්නේ. ඊට අමතරව පවර් වින්ඩෝ, සීට්ස් සහ ඔටෝ හෙඩ්ලයිට් ඩිමින් වගේ දේවල් optional ලු. (සර් ජෝන්ගේ කාර් එකේ තිබුණු වැඩකෑලි ටික දිගටම වැඩ කළා කියලා කට්ටිය කියනවා. මට ඒක තහවුරු කරගන්න විදිහක් නැහැ. නමුත් එහෙම වෙන්න හොඳටම ඉඩ තියනවා). තප්පර 17.3 ක් ඇතුළත 0 ඉඳන් 60 ට යන්න පුළුවන් වුණාලු. 1956 තරම් ඈත කාලෙකදී නැවක් විතර කාර් එකක් ඒ වේගෙන් බින්දුවේ ඉඳන් හැටට යනවා කියන්නේ ඉතින් ලොවෙත් නෑ තමයි.

මේ කාර් පඳුරෙන් පඳුරට හම්බවෙන කාර් නොවන නිසා මේ ගැන හරියටම විශ්වාසදායක තොරතුරු හොයන්න ටිකක් අමාරුයි. නමුත් සර් ජෝන් ගේ කාර් එක ගැන KDU එක ඇතුළේ ඒක ප්‍රදර්ශනයට තියලා තිබුණු තැන ඒ දවස්වල පොඩි විස්තර ඵලකයක් තිබ්බා. ඒක තාම තියනවද දන්නේ නැහැ. කොහොම වුණත් ඔයාලට කියවන්න මම ඒක මෙහෙම සිංහලට පරිවර්තනය කරනවා. මේ විස්තරවල සියලු හිමිකකම් KDU එක සතුයි. මම කරන්නේ පරිවර්තනය කරන එක විතරයි. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ජෙනරාල් ශ්‍රීමත් ජෝන් කොතලාවල මහතාට අයත්ව පැවති 1 ශ්‍රී 1 කැඩිලැක් මෝටර් රථය 

1956 වසරේදී රු. 39,000/- ක තක්සේරු වටිනාකමකින් යුක්ත වූ මෙම මෝටර් රථය 1956 ජනවාරි 05 වනදා ශ්‍රීමත් ජෝන් කොතලාවල විසින් Tuckers Autodrome සමාගමෙන් මිලදීගන්නා ලදි. මෙහි බදු රහිත මිල රු. 17,000/- ක් වූ අතර කොළඹ ගාලුමුවදොර හෝටලයේ පැවති දෙවෙනි වාර්ෂික Autorama උත්සවයේදී ටකර්ස් සමාගමේ කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂවරයා වූ සිරිල් ගාඩිනර් මහතා විසින් මෙම රථය ශ්‍රීමත් ජෝන් කොතලාවල මහතා වෙත භාරදීම සිදුකෙරිණි. 

1956 වසරේදී මෙම මෝටර් රථය හඳුන්වා ඇත්තේ 'සුවපහසුවට ඇති හොඳම උපමාව' ලෙසිනි. කොතලාවල මහතාට නිරන්තරයෙන් සිය කාර්යාලය සමග සම්බන්ධතා පවත්වාගත හැකිවන ආකාරයට මෙහි ද්විත්ව මාර්ග රේඩියෝ දුරකථනයක්ද ඇතුළත්වූ අතර ගියර පද්ධතිය ස්වයංක්‍රීය එකක් විය. ඊට අමතරව 'Power operated steering' සහ 'Extra wide centrally locked power braking system' වැනි විශේෂාංගද මෙහි අඩංගු වී තිබිණි. 

1956 වසරේ මෙය ලියාපදිංචි කළ අවස්ථාවේදී ඊට 1 ශ්‍රී 1 ලියාපදිංචි අංකය පිරිනමන ලදි. 

කොතලාවල අනුස්මරණ කෞතුකාගාරය විවෘත කරන අවස්ථාවේදී මෙම මෝටර් රථය පැවතියේ ඇතුල්කෝට්ටේ පදිංචි විශ්ව වීරසූරිය මහතා සතුව ය. කොතලාවල ආරක්ෂක විශ්ව විද්‍යාලය මගින් කරන ලද ඉල්ලීමක් අනුව ඒ මහතා 1994.04.04 වන දින මෙම මෝටර් රථය කෞතුකාගාරය වෙත ත්‍යාගයක් ලෙස පරිත්‍යාග කිරීමට කටයුතු කළේ ය.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


www.facebook.com/CarPissuwa



පසු සටහන්:

1. කාර් එකේ options වගේ දේවල් ඉංග්‍රීසියෙන් තියන්නේ ඒවා සිංහලට දාන එක කිසිම තේරුමක් නැති දෙයක් නිසයි. 

2. පරණ කාර් වල මොඩ්ල්ස් ටිකක් සංකීර්ණ නිසා ඒවා ගැන එකිනෙකට වෙනස් මත තියෙන්න පුළුවන්. එහෙම වෙනස් මත තියනවා සාක්ෂි එක්ක කමෙන්ට් කරන්න. ඒක කාටත් වැදගත් වේවි.  

3. කාර් එකේ මොඩ්ල් එක තහවුරු කරගන්න හොයද්දි උදවු කරන්න ඉදිරිපත් වීම සම්බන්ධයෙන් ක්ලයිව් ද සිල්වා සහ සජීව් වීරකෝන්ට මගේ විශේෂ ස්තූතිය.  

4. ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ කීපයක් තාමත් කෙරීගෙන යන බවත්, ඇමරිකාවෙන් ගෙන්නපු අලුත් V8 එන්ජිම නිසා කාර් එක දැන් ඉස්සරටත් වඩා අපූරුවට දුවන බවත් ඕෂධ ද සිල්වා මේ ලිපිය පළවුණාට පස්සේ මට කියලා එවුවා.  

හැදිච්ච බීට්ල් එකක් නැහැදිච්ච ගෙදරක් ළඟ පාක් කළෙමි!

බීට්ල් එක නවත්තලා බහිද්දී ඉස්සරලාම ඇහුණේ වේලිච්චි කොළ සරසර ගාලා කකුලට පොඩිවෙන සද්දේ. ඒ කියන්නේ කවුරුවත් දැන් මේ ගෙදර මිදුල අතුගන්න කරදර වෙන්නේ නෑ කියන එකයි. 

මේ අපේ ලොකු තාත්තලාගේ මහගෙදර. ඒ ගෙදර දශක ගාණකින් අලුත්වැඩියා කරලා නැහැ. ආයේ කවදාවත් අලුත්වැඩියා කරන එකකුත් නැහැ.

අපේ තාත්තලා මම ඉතාම පුංචි කාලේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කය ඇතුළේ පදිංචියට ආපු නිසා මමත් අක්කර දරුවෙක් නොවී පර්චස් දරුවෙක් වුණා. ඒ කියන්නේ අපි ඉඩම් වල ප්‍රමාණය කියන්නේ අක්කර වලින් නෙමෙයි, පර්චස් වලින්.

කොහොම හරි ජීවිතේ ලට්ට පට්ට පෙට්ටි පෙට්ටගම් වලට අඩිය තියලා අමාරුවෙන් මැද පන්තියේ අයිනකට නැගගත්තු තාත්තට ඒ දවස්වල ගන්න පුළුවන් වුණේ පර්චස් දහයයි. ඒ පර්චස් දහය ගත්තු දවසේ තමයි දයාරත්න අංකල් අපිව එයාගේ මොරිස් මයිනරෙන් අලුත් ගෙදරට ගෙනත් බැස්සුවේ.

මේ පර්චස් දහය ඇතුළේ හිරවෙලා හිටපු මගේ පුංචි හිතට තිබුණු ලොකුම සතුට තමයි ඉඳහිට ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර යන එක. ඒක ඇත්තටම අපේ ලොකු තාත්තලාගේ මහ ගෙදර. සෑහෙන විසාල ගෙයක්. අක්කර දෙකකට වැඩි වත්තක්.

ලොකු අම්මගේ පුත්තු දෙන්නා මට වැඩිය අවුරුදු හතරක් සහ හයක් වැඩිමල්. ඕක මහා ලොකු පරතරයක් නෙමෙයි නිසා මේ ඩබල එක්ක තමයි මම ඒ දවස්වල ගමේ ගියාම සෙල්ලම් කළේ. මගේ ඉස්කෝලෙත් ග්‍රවුන්ඩ් එකක් කියලා දෙයක් නොතිබ්බ නිසා (එතකොට මම ගියේ පානදුර ශාන්ත ජෝන් එකට. ඒ දවස්වලත් ඒකෙ සෙල්ලම් කරන්න කියලා මහා ඉඩක් තිබ්බේ නැහැ. දැන් නම් ඒ තිබිච්චි ඉඩෙත් බිල්ඩින් දහයක් විස්තර ගහලා. දැන් මට ඒක දැක්කාම බංගලිදේසේ වගේ රටක අඩු ආදායම් නිවාස ව්‍යාපෘතියක් මතක් වෙනවා) අත දිගඇරලා හයේ එකක් ගහන්න තිබුණේ ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර වත්ත විතරයි. ඒ දවස් වල IPL නොතිබ්බ නිසා ක්‍රිකට් ෂොට්ස් ලස්සනයි. ලස්සන පුල් එකක් එහෙම ගැහුවම හිතට මාර ආතල් එකක් තිබ්බේ. දැන් වගේ ක්‍රීස් එකට එන්නත් කලින් ඉඳන් රිවස් ස්වීප් සහ ඩිල් ස්කූප් ගහන ඇම්මක් ඒ දවස්වල තිබ්බේ නැහැ.

අපි ගමේ ගියේ පාන්දරින් කෝච්චියේ නැගලා. වේයන්ගොඩ කියන්නේ මහා දුරක් නොවන බව ඇත්ත. නමුත් එහෙම ගියාම කාර් වල යනවා වගේ ගිය දවසෙම එන්න බැහැ. ඉතින් දවසක් දෙකක් ලැගලා තමයි එන්නේ. ටිකෙන් ටික තාත්තටත් රාජකාරි වැඩි වුණු නිසා නිතර ගමේ යන එක අඩු වුණා. නමුත් ඉඳලා හිටලා හරි ගියේ නම් ඉතින් එහෙ තමයි.

පස්සේ කාලෙක ලොකු අම්මලා ඉඩමෙන් කොටසක් විකුණලා වෑන් එකක් ගත්තා. ඔන්න එතකොට තමයි සංචාර සිස්ටම් එකක් පටන් ගත්තේ. අපි කවුරුවත් සල්ලිකාරයෝ නෙවේ නිසා නෑදෑ පරපුරට එහෙම වෑන් එකක් ලැබුණු එක ඒ දවස්වල මහා ලොකු දෙයක් වුණා. ඉතිං ඔන්න අපි හිටු කියලා ට්‍රිප් යන්න පටන් ගත්තා.

ඔහොම ට්‍රිප් එකක් ගිහින් එනගමන් අපි දවසක් කොහේ හරි ගෙදරකට ගියා. මට මතක නැහැ කාගේ කවුද කියලා. එහෙ ගියාට පස්සේ ටික වෙලාවකින් අයියලා ඩබල මට එළියට එන්න කිවුවා. මමත් ගියා. එතකොට මට අවුරුදු දාසයක් විතර ඇති මගේ හිතේ.

මුන් දෙන්නා මට කිවුවා වෑන් එකේ ඩ්‍රයිවින් සීට් එකට නගින්න කියලා.

මට මතක හැටියට මම ගිහිං කොහේ හරි හැංගුණා... ඒ දවස් වලත් මම අනුන්ගේ ලබුගෙඩිවලට අතගහන්න බයයි.

ඒත් උන් දෙන්නගෙන් ගැලවෙන්න හම්බුණේ නැහැ. මම පන ගැහිගැහී වාහනේ ස්ටාට් කළා.

එතනින් එහාට මට මතක අයියලා සැරින් සැරේ 'මල්ලි පාරට ගන්ඩෝ' කියලා කෑ ගහන එක විතරයි. ඒ කියන්නේ වාහනේ සැරින් සැරේ පාරෙන් පිටපනින්න ගියා කියන එකයි. හැබැයි එක සීන් එකක් මට හොඳට මතකයි.

ඒ දවස් වල මට ක්ලැසික් කාර් පිස්සුව තිබ්බේ නැහැ. හැබැයි ඉඳහිට ක්ලැසික් කාර් එකක් දකිද්දී නිකං සංසාරගත මෙව්වා එකක් මෙව්වා වෙනවා වගේ මෙව්වා එකක් මට තිබ්බා.

මම නිකං හාවාව මාරි පෙට්ටියේ දාලා අරන් යනවා වගේ වෑන් එක අරගෙන යද්දී ඒ පාර හදන්න ගල් ගෙනත් දාලා තිබුණා. ඒ කියන්නේ ඉතින් යන එවුන්ට ඕන මගුලක් කියලා පාරෙන් තුන්කාලක් වැහෙන්න ගල් බානවා කියන එක නේ. ඉතින් මම වාහනේ ගෙනිච්චේ ඉස්සරලාම වීල් එකක් අතට ගත්ත දවසෙම ගෙනිහින් කටුකුරුන්ද ට්‍රැක් එකට දැම්මා වගේ හැඟීමකින්.

ඔහොම ටිකක් දුර යනකොට ඉස්සරහින් මිට්සුබිෂි ජීප් එකක් ආවා (ඒ දවස් වල දන්නේ නැහැ ඒක මිට්සුබිෂි කියලා. හැබැයි මේ ලියන වෙලාවේ මට ඒ වාහනේ නිකං මගේ මේසේ උඩ තියනවා වගේ පේනවා. ඒ තරමට ඒ රූපේ මගේ හිතේ කා වැදිලා). අච්චර පන බයේ යමින් හිටපු මට මොකක්ද උනා. ගල් ගොඩක් ගාවට ළං කරලා මම සිග්නල් දාලා, දෙපැත්තේ කන්නාඩි දෙකෙන් බලලා, රියර් වීව් මිරර් එකෙනුත් බලලා, ගානකට අයින් කරලා ෂේප් එකේ වෑන් එක ස්ලෝ කළා. ඊට පස්සේ ඉතාමත් සන්සුන්ව, ගැස්සෙන්නේ නැතිවෙන්න වෑන් එක නැවැත්තුවා. ඉස්සරහින් ආපු ජීප් එකට යන්න දීලා, ඒ ජීප් එක හොඳට බලාගෙන, සිග්නල් එහෙමත් දාලා, ආපහු පාරට ගත්තා.

අයියලා දෙන්නා ලාවට මූණෙන් මූණ බලාගන්නවා මට මතකයි.

එතනින් එහාට දෙමළ චිත්‍රපටියක වගේ මට හොඳට වාහන එළවන්න පුළුවන් වුණේ නම් නැහැ. හැබැයි එදා ඉඳන් මම 4DR5 එකක් දැක්කම වෙනදට වඩා උනන්දුවෙන් බැලුවා.

මට මේ සේරම ආපහු මතක් වුණේ ඊයේ පෙරේදා ආයේ ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර ගිහින් එන්න තීරණය කරපු නිසා. මට හරියට ඩ්‍රයිවින් පුළුවන් වුණේ අර 'මල්ලි පාරට ගන්ඩෝ' සීන් එකට කල්ප ගාණකට පස්සේ. ලයිසන් එහෙම අරන් මම ලාන්සරේ දෙතුන් පාරක් වේයන්ගොඩ ගිහින් එන්න ඇති. ලාන්සරේ කියන්නේ, මම හැමදාමත් කියනවා වගේ, අම්මෙක් අප්පෙක් වගේ විශ්වාස කාර් එකක්. හැබැයි ලාන්සරේ කියන්නේ ගමනක් යන්න එළියට බැස්සාම හැතැම්මෙන් හැතැම්මට හදවතට එයා ෆිල්ටරෙන් ඇන ඇන ජීවන කතන්දර කොඳුරන කාර් එකක් නෙමෙයි. මාලදිවයිනේ යන්න ඕනේ කිව්වොත් ලාන්සරේ මූදෙත් යයි. හැබැයි ගිහින් ඇවිල්ලා කියන්න කතාවක් ඉතුරු වෙන්නේ නැහැ.

හැබැයි මේ පාර යන්න ඕනේ කියලා හිතද්දී මා ගාව තිබුණේ 9 ශ්‍රී 5333.  ඒ කියන්නේ මගේ දෙවෙනි බීට්ල් එක (පළවෙනි බීට්ල් එකේ මට වේයන්ගොඩ යන්න අවස්ථාවක් ලැබුණේ නැහැ).

පහුගිය අවුරුද්දේ මම වේයන්ගොඩ ගිහින් ආවේ ත්‍රීවීල් එකක. ඒ ලොකු තාත්තාගෙ මරණෙට. ලොකු තාත්තා මගේ ළමා කාලේ නොමැකෙන චරිතයක් වුණත් අන්තිම කාලේ එයත් එක්ක සමීප සම්බන්ධතා තියාගන්න මට බැරි වුණා. ලොකු තාත්තා බීපු ඇල්කොහොල් පාන වර්ග නොබී එකතු කළා නං අපට රටේ සිඳී යන වාරි මාර්ග නැවත ප්‍රකෘතිමත් කරන්න තිබ්බා. මම ඇල්කොහොල් එක්ක 'ආ කොහොමද?, ගිහින් එන්නම්' වර්ගයේ සම්බන්ධයක් විතරක් පවත්වන කෙනෙක් හින්දා ලොකු තාත්තාගේ ජීවිතේට සමීප වෙන්න මට බැරිවුණා. 

තව ටිකක් වයසට ගිහින් මමත් ඇල්කොහොල් වලට ජැක් එකක් ගහන්න කලින් ලොකු තාත්තා යන්න ගියා.

ඔය අතරේ මෑතක ඉඳන් අපි අතර කතාබහක් ඇතිවුණා, කොයි වෙලේ හරි මහ ගෙදර කඩලා දාන්න වේවි කියලා. ඒක දැන් ඒ තරමට අබලන්. මම ඒ කතාව මතුවෙන හැම වෙලාවකම ඒක හිත ඇතුළට යන්නේ නැතිවෙන්න හිත මැද්දෙන් මොකක් හරි බැරියර් එකක් එබුවා. ඒත් ගිය සතියේ මට ඒක වළක්වගන්න බැරුව ගියා.

ගෙදර දැන්ම කඩලා දාන එකක් නැති එක ඇත්ත. නමුත් අපට අනාගතය ගැන කියන්න බැහැ. අයියලා දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්ගේ මොකක් රිවස් ස්වීප් එකක් හරිගියොත් ඒ හරිගිය එකා ඕකට ගේම දෙනවා සත්තයි කියලා මම දන්නවා.

අනික් අතට හදිසියේ ගමේ යන්න ඕන වුණු අනික් හේතුව තමයි දැන් එගොඩඋයනේ ඉඳන් ගාලු පාරට දාලා පානදුරට ගිහින් රත්නපුර පාරේ බණ්ඩාරගම පහුකරගෙන ගැලනිගම පිවිසුමෙන් දක්ෂිණ අධිවේගී මාර්ගයට දාලා කොළඹ පැත්තට කොට්ටාව පහුකරගෙන පිටත වටරවුම් මාර්ගයට පිවිසිලා කඩවත පිටවුමෙන් එළියට ඇවිත් නුවර පාරට දාලා කලගෙඩිහේන පාරෙන් හරවලා වේයන්ගොඩ ටවුම හරහා ගිහින් වෙල පාරකින් ගොඩවෙලා දෙවැටක් මැද්දෙන් ගිහින් මහ ගෙදරට යන්න පුළුවන් කම තිබීම... ඕන නං අර පන්සල ගාවින් ෂෝට් කට් එකකුත් තියනවා...

දවසක් ඉරිදාවක නිකමට බීට්ල් එක හයිවේ එකට දැම්මට පස්සේ මම හයිවේ එකට ඇබ්බැහි වුණා. දැන් හයිවේ දාන්න ඕන නිසා මම කිලෝමීටර් විස්ස තිහ වැඩිපුර ඩ්‍රයිව් කරන වෙලාවල් තියනවා. ක්ලැසික් එකක් හයිවේ දැමීමේ ආතල් එක ගැන මම වෙන ලිපියකින් කතා කරන්නම්.

ගමේ යන්න කලින්ම මම කට්ටියට කිව්වා මට පරණ ගෙදර මිදුලට දාලා කාර් එක නවත්තන්න ඕනේ කියලා. අයියලා දැන් ඒ ඉඩමේම වෙන තැනක ගෙයක් හදලා. ඒ නිසා වාහන තියා මිනිස්සු වත් පරණ ගෙදර මිදුලට ඇදෙන්නේ කලාතුරකින්.

මගේ මඤ්ඤං වැඩ ගැන දශක තුනක අත්දැකීම් තියන නිසා ඒ මිනිස්සු ඒ ඇයි කියලා ඇහුවේ නැහැ. පාර වැහෙන්න දාලා තිබුණු දර කෑලි ටිකක් එහෙම එහා මෙහා කරලා 9 ශ්‍රී 5333 ට යන්න එයාලා පාර පාදලා දීලා තිබ්බා. මමත් පෑදුණු පාර දිගේ ටේල් පයිප්ප දෙකෙන් විසිල් ගගහා ඇදී ගියා...

වාහනේ වත්තට දාලා පරණ ගෙදර පැත්තට අරගෙන යද්දී මගේ හිත ටයර් පොලිෂ් ගෑවුණා වගේ කළුවෙලා ගියා. මම වාහනේ ගෙනිහින් නැවැත්තුවේ අයියලා දෙන්නා මට ඩ්‍රයිවින් පුරුදු කරන්න හදපු දෙවෙනි දවසේ මම අමාරුවෙන් වෑන් එක ගෙනල්ලා නතර කරපු, එලොවටත් නැති මෙලොවටත් නැති තැනමයි. මට එතන හොඳට මතකයි.

මං වාහනෙන් බැස්සා...

ඊට පස්සේ කෞශිත් අම්මත් වාහෙනන් බැස්සා...

එදා ඒ දුර ඈත අතීතයේ වෑන් එකෙන් අමාරුවෙන් බැහැලා මේ ආදරණීය ගේ ඇතුළට ගිය දවසේ ඉඳන් දැන් අවුරුදු 15 ක් විතර ගිහිල්ලා ඉවරයි.

තාත්තා නැතිවෙලා අවුරුදු දෙකයි. ලොකු තාත්තා නැතිවෙලා අවුරුද්දයි. ලොකු අයියට දැන් දරුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්නවා. වෑන් එක අහක යන කේස් එකකට අහුවෙලා නැතිවෙලා ගියා. අක්කර ගාණක් තිබුණු ඉඩම කෑලි වෙලා. පර්චස් ගණන්වල ඉඩම් කෑලි ගොඩක් හැදිලා. නිකං සිමෙන්ති ගල් ගෙවල් වගේම ලොවෙත් නැති ප්ලෑන් වලට හදන ගෙවල් එකින් එක, ගලින් ගල, කම්බියෙන් කම්බිය, ටයිල් එකෙන් ටයිල් එක මතුවේගෙන එනවා. හැම තැනම තාප්ප සහ කටුකම්බි. මහගෙදර මිදුල පුරාම නිස්සාර තණකොළ වැවිලා. ගෙදර බිත්ති පුපුරලා ගිහින්. ජනෙල් අතර පැලුම් අස්සෙන් වැහි වතුර දූවිලිත් එක්ක ගලාගෙන ගිය පාරවල් මතුවෙලා තියෙන්නේ හරියට වේලෙන්නේ නැති කඳුළු වගේ. ලොකු තාත්තාගේ තරුණ කාලේ ෆොටෝ එකක් ගේ ඇතුලේ ඔහේ තියනවා. පවුලේ කට්ටිය ඔක්කොම ඉන්නේ දැන් අලුත් ගෙයි. නිකං සදාචාරය තකා වගේ දවසකට පාරක් කවුරුහරි පරණ ගෙට ඇවිත් යනවා. ලොකු අයියගේ ලොකු පුතා මහ ගෙදරට කියන්නේ බූත බංගලාව කියලා.

සල්ලි තිබ්බා නම් මම මේ වත්ත ලොකු අම්මලාගෙන් සල්ලිවලට අරන් මේ ගෙදර මුල ඉඳන් හදාවිද? මම දන්නේ නැහැ. අද මං හම්බ කරන ගොඩක් දේවල් යටවෙන්නේ කාර් වලට. ඒ නිසා ගෙවල් හැදීම හෝ ගෙවල් අලුත්වැඩියා කිරීම ගැන නිකං බලු රැවුලක අදහසක් වත් මට නැහැ.

පරණ ගේ ඉස්සරහා තියලා ෆොටෝ ගන්නකොට බීට්ල් එක කැමරාවට හිනාවෙන ලස්සන දැක්කම මට කාර් වලට සල්ලි වියදම් කරන එක ගැන දුකක් හිතෙන්නේ නැහැ. හයිවේ එක දිගේ විසිල් එකක් ගහගෙන එක හුස්මට බීට්ල් එක එහෙ මෙහෙ දුවද්දී මගේ හිතට තව තව ආසාව මිසක් පසුතැවිල්ලක් එන්නේ නැහැ.

එදා වාහනේට නගින්න කිව්වම බයේ හැංගිච්චි පොඩි එකාමද මේ කියලා මහගෙදරට සමහර විට හිතෙනවා ඇති.

මහගෙදර සමහර විට අපට නොපෙනෙන්න අඬනවා ඇති. අර ජනෙල් වලින් ගලලා තියෙන්නේ ඇත්තටම කඳුළු වෙන්නැති.

ඒත් ඇඬුවා කියලා කාලය ආපස්සට හරවන්න බැහැ....

ආපහු අවුටර් සර්කියුලර් එකට දාලා හයිවේ එකේ එනකොට තියන ආතල් එක මතක් කරගත්තු නිසා මට මහ ගෙදරින් සමුඅරන් ආපහු එන්න වෙන එකේ දුක ටිකක් දුරකට අමතක කරන්න පුළුවන් වුණා.

ක්ලැසික් කාර් එකක් තියන එකේ එක වාසියක් තමයි මේක. කොරොල්ලා එකක් අරගෙන ඔහේ මොකාද වගේ ගිහින් ආවා නම් මට ලියන්න කතාවකුත් නෑ. තුරුල් කරගන්න මතකයකුත් නෑ.... එහෙනම් හිතේ ඉතුරුවෙන්නේ මහගෙදර ගැන වේදනාව විතරයි...

ගියර් එකක් මාරු කරද්දී සහ ටික ටික වේගේ වැඩිකරද්දී බීට්ල් එක මුමුණන එක එක රාග තාල වල සතුට මල්ටිෆන්ෂන් ස්ටියරින් වීල් වල ප්ලාස්ටික් බොත්තං ඔබලා ගන්න බෑ...

කාගෙ හරි හිත රිදුණා නම් සමාවෙන්න. මගෙත් හිත රිදිලා තියෙන්නේ.... 


www.facebook.com/CarPissuwa 

මස්ටෑං හදන ෂෙල්බි අයියලෑ ගෙවල් මෙහෙද? ('ඒත් මොකෝ? මස්ටෑං නේ' ලිපියේ දෙවෙනි කොටස)

මස්ටෑං එක ජනප්‍රිය වෙන්න හේතු කියද්දී බොහොමයක් වාර්තා වැඩසටහන්වල නිතර ඇහෙන එක කතාවක් තියනවා. ඒ තමයි මස්ටෑං එක කෙනෙකුට 'පොරක් වෙන්න ෂෝට් කට් එකක් වුණා' කියන එක. මස්ටෑං එක බොහොම නාහෙට නාහන ලුක් එකක් තියන කාර් එකක් බව අපි කවුරුත් දන්නවා. ඒ වගේම ඒක සාපේක්ෂව බොහොම අඩු මිලකට ගන්න පුළුවන් වුණා කියන එකත් අපි මේ ලිපියේ මුල් කොටසින් කතා කළා.

කොහොම වුණත් මස්ටෑං කියන්නේ පිනාව කදිරා කරන්න පුළුවන් කාර් එකක් කියන තැනට ඒක ලඝු කරන්න බැහැ. මොකද මස්ටෑං එක කාන්තාවන්ට මිලදීගන්න හිතෙන විදිහට ප්‍රමෝට් කරන්න ෆෝඩ් එකට අවශ්‍ය වුණු බව අපි කලිනුත් කිව්වා. ඒ වගේම ඉස්සරලාම මස්ටෑං එකක් ගත්තෙත් කාන්තාවක් නේ.

මස්ටෑං එක එළියට දානවත් එක්කම ඒක ගැන ජනතාව දැනුවත් කරන්න ෆෝඩ් සමාගම මොළේ කොලොප්පන් වෙන තරම් දැවැන්ත කැම්පේන් එකක් පටන්ගත්තා. පත්තර වාර්තා කාරයෝ 124 දෙනෙකුට හැතැම්ම 750 ක් දුර මස්ටෑං පදින්න ලැබුණා. මේකේ ප්‍රතිඵලේ තමයි මස්ටෑං එක ගැන ආල කතන්දර වරුසාවක් පත්තර පුරා ලියැවුණු එක. ඒ වගේම ප්‍රධාන රූපවාහිනී සමාගම් 3 ක ෆෝඩ් එකේ අනුග්‍රහයෙන් වැඩසටහන් විකාශය වුණා. ප්‍රධාන වාහන නිෂ්පාදන සමාගමක් මේ වගේ වැඩක් කළේ පළවෙනි වතාවට. ඒ වගේම ෆෝඩ් එක පත්තර දැන්වීම් 2,600 ක් විතරත් පළකළාලු!

මුල ඉඳන්ම මස්ටෑං එකේ බොඩි ස්ටයිල්ස් 3 ක් ආවා.

1. Hardtop
2. Fastback
3. Convertible

Hardtop එක. මේක ගත්තේ කෝකටත් දෙයියා විකිමීඩියා කොමන්ස් වලින්.

Fastback එක. ෆොටෝ එක ගත්තේ seriouswheels සයිට් එකෙන්. 

Convertible එක. ෆොටෝ එක ගත්තේ johnywheels සයිට් එකෙන්.

මේවා අතරින් ගොඩක් අය කැමතියි fastback එකට සහ convertible එකට. ඒ වගේම fastback ස්ටයිල් එකේ ෂෙල්බි මස්ටෑං එක ගොඩක් ජනප්‍රියයි.

ඔන්න දැන් අපට ෂෙල්බි මස්ටෑං එක ගැන කතාකරන්න පුළුවන්.

කැරොල් ෂෙල්බි ගැන අපි මීට කලිනුත් අපේ ලිපි වල විවිධ තැන්වල කතා කරලා තියනවා. එයා සුප්‍රසිද්ධ රේසිං ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක් වගේම රේස් වලට සුදුසු විදිහට සාමාන්‍ය කාර් වැඩිදියුණු කරන්න දෙයියෙක්. ඉතින් 1964 දී ෆෝඩ් එක ගිහින් එයාගේ දොරට තට්ටු කරලා ඇහුවා 'ෂෙල්බි අයියේ, ෂෙල්බි අයියේ, අපේ අස්සයා මාක් කාර් එක තුත්තක් තුත්තක් ටියුන් කරලා ගමුද?' කියලා. ඔතනින් තමයි ඔය අදටත් ඉන්ටනෙට් එකෙන් ඔලුව දාලා අපේ හදවත අතගාලා අපිව ඔල්මොරොන්දන් කරන ෂෙල්බි මස්ටෑං එක උපත ලබන්න පාර කැපුණේ.

1965 ජනවාරි 27 වෙනිදා පළවෙනි ෂෙල්බි මස්ටෑං එක එළියට ආවා. මේක නම්කරලා ෂෙල්බි GT350 විදිහට. ගාලා තිබුණේ විම්බල්ඩන් වයිට් කියන පාට. මේකේ අමු රේස් වර්ෂන් එක වුණු 350R එක රේස් වලදී බොහොම සාර්ථක වුණා. 1967 දී තමයි Cobra V8 එන්ජිම එක්ක GT500 වර්ෂන් එක ආවේ. ෂෙල්බි සහ ෆෝඩ් අතර ඇතිවුණු ගැටලු නිසා එයාලගේ partnership එක 1969 අවුරුද්දෙදී ඉවර වුණා. ඒ නිසා ඔරිජිනල් ෂෙල්බි එක 1970 න් එහාට ගියේ නැහැ. නමුත් 2006 තරම් පස්සේ කාලෙකදී ෂෙල්බි ආපහු ෆෝඩ් එක එක්ක එකතු වෙලා අලුත් ෂෙල්බි මස්ටෑං එකක් හැදුවා. ඒක මේ ලිපියට එච්චර අදාළ නැති නිසා විස්තර කරන්න යන්නේ නැහැ.

1965 ෂෙල්බි මස්ටෑං එකක්. ෆොටෝ එක ගත්තේ hemmings එකෙන්.

2006 Shelby Mustang GT එකක්. මේ ෆොටෝ එකත් විකිමීඩියා කොමන්ස් එකට අයිති එකක්

1965 GT350 එකක් specs ටිකක් topspeed.com වෙබ් සයිට් එකේ සඳහන් වෙන්නේ මෙහෙමයි.

Shelby Mustang GT350

Year: 1965

Make: Ford

Model: Mustang Shelby

Engine: V8

Transmission: Four-speed manual

Horsepower @ RPM: 306 @ 6000

Energy: Carbureted

Displacement: 289 cubic inches

0-60 time: 6.8 sec.

Top Speed: 135 mph

Layout: Front Engine; Rear Drive

 

ෂෙල්බි එක වගේම තවත් ප්‍රසිද්ධ මස්ටෑං එකක් තමයි Boss 302 මස්ටෑං එක. 1966 දී Chevrolet Camaro එක ආවට පස්සේ ෆෝඩ් සහ ජෙනරල් මෝටර්ස් අතර පෝනි කාර් කාණ්ඩයේ කෙහෙවලු පටලවාගැනිල්ලක් පටන් ගත්තා. ඒ දවස් වල කාර් කොම්පැනි දෙකක වලියක් යනකොට වෙන්නේ එක කොම්පැනියක කාර් වලට වඩා පවර්ෆුල් කාර් හදන්න අනික් කොම්පැනිය දඟලන එකයි (අද තමයි ඔය ඉස්සරහින් හැප්පුනාම තරු මෙච්චරයි, පස්සෙන් හැප්පුනාම තරු මෙච්චරයි, දෙපරන්සේ අස්සෙන් හැප්පුනාම තරු මෙච්චරයි කියකියා සේෆ්ටි රේටිංස් වැඩිකරගන්න දඟලන්නේ. මම මේ වරදක් කියනවා නෙවෙයි ඕං....).

මේ වලියේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට තමයි මස්ටෑං Boss 302 එන්ජිම බිහිවුණේ. 

 

Boss 302 ගැන කතාකරද්දී කාර් ලෝකේ කට්ටිය ජොලියට කියන දෙයක් තමයි ඒක කාර් එකකට එන්ජිමක් නිර්මාණය වෙනවා වෙනුවට එන්ජිමකට කාර් එකක් නිර්මාණය වුණු අවස්ථාවක් කියන එක. හැබැයි ඉතිං ඒ කතාවේ වරදකුත් නැහැ. 

 

ඒ දවස්වල රේස් වලින් දිනන කාර් විකුණන්න ලේසියි. ඉතිං කමාරෝ එක එක්ක තිබුණු ගේම් එකේ උඩට එන්න නම් මස්ටෑං එකට රේසින් ලෝකේ වැඩ පෙන්නන්න වෙලා තිබුණා. මේ වෙනුවෙන් තමයි ෆෝඩ් සමාගම 1969 කාලේ Boss 302 එන්ජිම නිර්මාණය කළේ. හැබැයි SCCA (Sports Car Club of America) එකේ නීතිරීතිවලට අනුව, Trans-Am series එකෙන් රේස් වලට බහින්න නම් අදාළ කාර් එකේ ප්‍රඩක්ෂන් වර්ෂන් එකකුත් තියෙන්න ඕනේ වුණා. මේ අවශ්‍යතාව ඉෂ්ට කරගන්න තමයි Boss 302 මස්ටෑං එකේ ප්‍රඩක්ෂන් වර්ෂන් එක හෙවත් සාමාන්‍ය පාරිභෝගිකයන්ට ගන්න පුළුවන් වර්ෂන් එක බිහිවුණේ. 

 

බොසා... ෆොටෝ එක ගත්තේ hemmings සයිට් එකෙන්.

 

Boss 302 එකේ specs www.automobile-catalog.com වෙබ්සයිට් එකේ සඳහන් වෙන්නේ මෙහෙමයි.

Ford Mustang Boss 302

Engine manufacturer:	Ford Windsor V-8 302 (5.0-Liter)
Engine type:	spark-ignition 4-stroke
Fuel type:	petrol (gasoline)
Fuel system:	carburetor
Charge system:	naturally aspirated
Valves per cylinder:	2
Valves timing:
Additional features:	Holley 780CFM 4-barrel
Cylinders alignment:	V 8
Displacement:	4942 cm3 / 301.6 cui
Horsepower gross:	216 kW / 294 PS / 290 hp (SAE gross)
Torque gross:	393 Nm / 290 ft-lb
Car power to weight ratio net:	112 watt/kg / 51 watt/lb (estimated by a-c)
Car weight to power ratio net:	9 kg/kW / 6.6 kg/PS / 14.7 lbs/hp (estimated by a-c)

1969 දී රේස් එක දිනන්න බොස් ට පුළුවන් වුණේ නැහැ. නමුත් 1970 දී කප් එක ගහන්න ඒකට පුළුවන් වුණා. අද වෙද්දී අපි එච්චර දන්නේ නැති වුණාට Boss 302 එකත් පිටරටවල ෂෙල්බි එක වගේම ජනප්‍රියයි. ඒ වගේම සාමාන්‍ය මස්ටෑං එක සහ ෂෙල්බි මස්ටෑං එක වගේම මේකෙත් අලුත් වර්ෂන් එකක් ආවා. ඒ 2012 දී. 

අලුත් බොසා... ෆොටෝ එක mustangdaily සයිට් එකෙන්.

1973 Yom Kippur යුද්ධය කියලා දෙයක් සිද්ධ වුණා. ඒකෙදී ඊජිප්තුව සහ සිරියාව එකතුවෙලා ඊශ්‍රායලයට නෙළන්න පටන් ගත්තා.  ඇමරිකාව එතැනදී කළේ ඊශ්‍රායලේට ආයුධ සපයන එකයි. මේකට මළ පැනලා අරාබියේ ඉන්ධන අපනයනය කරන රටවල් ටික ඇමරිකාවට ඉන්ධන සපයන එක නැවැත්තුවා. ඉතාම සරලව කියනවා නම් කිරෙන් කාලා පෙට්‍රල් වලින් අත හෝදන්න පුරුදු වෙලා හිටපු ඇමරිකාවට ඌයි ගෑවුණා. ඕක තමයි Oil embargo එක, නැත්නම් 1973 ඉන්ධන අර්බුදය කියලා කියන්නේ. 

 

මේක නිසා ඇමරිකාවේ ඉන්ධන හිඟ වුණු නිසා පත සයිස් එන්ජින් තියන කාර් වලට තියන මාකට් එක බැස්සා. ඒ වගේම මේ කාලේ වෙද්දී මාකට් එකේ තවතව වෙනස්කම් සිද්ධ වෙමින් තිබුණා. උදාහරණයක් විදිහට කිව්වොත් ලේන් තුනේ පාරක ලේන් දෙකහමාරක් පුරා පැතිරෙන සයිස් එකේ කාර් වෙනුවට ටිකක් පොඩි කාර් පැත්තට ඇමරිකන් පාරිභෝගිකයෝ ඇදෙන්න පටන් ගත්තා. ආයෙමත් සමීක්ෂණයක් කරලා බැලුවම ෆෝඩ් එකට තේරුණා එන පොට හොඳ නැති බව. ඒ නිසා ඔරිජිනල් හෙවත් ෆස්ට් ජෙනරේෂන් මස්ටෑං එක පෙන්ෂන් යවන්න ෆෝඩ් එක තීරණය කළා.  

මෙම අලුත් ප්‍රවණතා නිසා දෙවෙනි පරම්පරාවේ මස්ටෑං එක ප්‍රමාණයෙන් පොඩි, බලයෙන් අඩු කාර් එකක් විදිහට තමයි ආවේ. එහෙම කියලා ඒක සේල්ස් අතින් නම් අසාර්ථක වුණේ නැහැ. නමුත් මස්ටෑං එක මෙච්චර දුරක් ආවට පස්සේ, අද අපි ආපහු හැරිලා බලනකොට, පළවෙනි පරම්පරාවේ සහ දෙවෙනි පරම්පරාවේ මස්ටෑං දෙකක් එක ළඟ තියලා බලන කෙනෙකුට දෙවෙනි පරම්පරාවේ එක උඩට නැගලා ඒකෙ වින්ඩ්ස්ක්‍රීන් එක උඩට වමනේ දාන්න හිතුණොත් ඉතින් පොරට වරදක් කියන්න බැහැ. 

දෙවෙනි පරම්පරාවේ එකක්.  විකිපීඩියා එකෙන් ගත්තේ.

කාර් පිස්සෝ ගොඩක් දෙනෙක් තරුණ කාලෙදි හීන දකිනවා performance car එකක් ගන්න. නමුත් ලංකාවේ අපි බහුතරයකට එහෙම එකක් ගන්න බැහැ. ඉතින් ගොඩක් දෙනෙක් කරන්නේ පරණ කාර් අරන් එක එක වැඩ දාලා ඒවා performance කාර් කියලා පෙන්නන්න හදන එක.  හැබැයි ඉතිං ඒවා ෆයිබර් පොල්කටු එල්ලපු සරුංගල් කෑලි කියලා හැමෝම දන්නවා.

 

Performance කාර් ගන්න එක ඇමරිකාවේ අයටත් ඉස්සර හීනයක් වෙලා තිබුණා. මේ හීනය හැබෑ කරන්න පුළුවන් කම ගොඩක් දෙනෙකුට ලබාදුන්නු එක තමයි මස්ටෑං එක කරපු ලොකුම මෙහෙවර. අදටත් ඉතින් ටැක්ස් එහෙම වැදිලා සහ කාර් සේල් පප්පලාගේ මිල සූත්තර වලින් තෙම්පරාදු වෙලා අපේ රටට එනකොට මස්ටෑං ගොඩක් ගණන් වුණාට යුරෝපයේ performance කාර් වලට සාපේක්ෂව අලුත් මස්ටෑං එක ගණන් අඩුයි. නමුත් මස්ටෑං එකේ පෞරුෂය නිසා කාටවත් ඒක එච්චර මතක් වෙන්නේ නැහැ. 

1964 ඉඳන් මස්ටෑං එක වෙනස් වෙවී වෙනස් වෙවී ආවා. පහු වෙන්න පහු වෙන්න මස්ටෑං එක දරාගන්න බැරි තරම් කැත වුණා. නමුත් එහෙම කියලා අර මස්ටෑං එකේ නමේ තියන පෞරුෂය අඩු වුනේ නැහැ. 2005 දී ආපු 5 වෙනි ජෙනරේෂන් එකේ ඉඳන් නියම මස්ටෑං ස්පිරිට් එකක් පොඩ්ඩක් ආපහු ආවා කියලා මම හිතනවා. 2015 දී තමයි 6 වෙනි ජෙනරේෂන් එක ආවේ. Ecoboost එන්ජිම අමතක කළොත්, මම හිතන්නේ ෆෝඩ් එක ආපහු නියම මස්ටෑං එක දිහාට හැරිලා කියලයි. හැබැයි ඒක මගේ පෞද්ගලික අදහස... 

 

මම සාමාන්‍යයෙන් මගේ පරපුරේ බොහෝ දෙනෙක් වගේ චාන්ස් එක හම්බුණු ගමන් ගෙදර බල්ලටත් ටටා බල්ලෝ කියලා රට පනින්න හීන බලන කෙනෙක් නෙමෙයි. මම ප්‍රගුණ කරපු වෘත්තීය කුසලතා අනුව මට කවදාවත් ලංකාවෙන් පිට යන්න ලැබෙයි කියලා මම හිතන්නෙත් නැහැ. හැබැයි ඉඳහිට ග්‍රීන් කාඩ් දැන්වීමක් දකිද්දී, චිප් ෆූස් ගැන ඇහෙද්දී සහ රට ගිය එවුන් එක එක ප්‍රතිමා බිල්ඩින් කහඉරි ළඟ ඉඳන් ෆොටෝ දාද්දී  මට හිතෙන්නේ, අනේ ගියානං පිඟන් හෝදලා හරි මස්ටෑං එකක් ගන්න තිබුණා නේද කියලා. බැරිවෙලාවත් දෛවය  හෑන්ඩ්බ්‍රේක් ටර්න් එකක් ගහලා මට ඇමරිකාවේ යන්න චාන්ස් එකක් අරන් දුන්නොත් මම ඒක දැනගත්තු දාම ගූගල් එකට දුවලා බලන්නේ ෆස්ට් ජෙනරේෂන් එකේ මස්ටෑං එකක් ගන්න මට කොච්චර කාලයක් කඹුරන්න වෙයිද කියන එක තමයි. 

 

ඔය ලංකාවේදී ගෙදර ගේට්ටු කණුවෙත් ගහලා මන්ද මාරුතේටත් පොර ටෝක් දෙන්න හදාගත්තු ආත්ම ගරුත්වේ කියන මෙව්වා එක නම් බැලුමට නටරාජ් කවකට්ටකින් ඇන්නා වගේ ෆුටුහ් ගාලා පුපුරලා යයි. 

 

ඒත් මොකෝ? මස්ටෑං නේ...!  

 

-------------------------------------------------------------------- 

 

 මස්ටෑං ගැන දැනගන්න වටින කරුණු කීපයක් - 

1. මස්ටෑං කියන්නේ අශ්වයෝ වර්ගයක් වුණාට සහ අශ්වයෙකුගේ රූපයක් ලාංඡනයේ තිබ්බට මස්ටෑං එකට ඒ නම ලැබුණේ අශ්වයා හින්දා නෙමෙයි. දෙවෙනි ලෝක යුද්ධ කාලේ සුපිරි ෆයිටර් ප්ලේන් එකක් තිබ්බා P-51 Mustang කියලා. ඒක හින්දා තමයි කාර් එකට මස්ටෑං කියන නම ආවේ. අස්සයා ජැක් එක ගැහුවේ පස්සේ ලු... ෆිල් ක්ලාක් කියන නිර්මාණ ශිල්පියා තමයි මේ අස්ස රූපේ ඩිසයින් කරලා තියෙන්නේ. 

2. අද අපි ගොඩක් දෙනෙකුට මස්ටෑං කිව්වම අශ්ව රූපේ මතක් වුණාට 1975 ඉඳන් 1993 වෙනකල් ආපු කාර් වල මේ රූපේ තිබිලා නැහැ. ඒක ආපහු මස්ටෑං එකට දාන්න පටන් අරන් තියෙන්නේ 1994 ඉඳන් ලු. 

3. මස්ටෑං එකේ ත්‍රිමාණ ආකෘතියක් මැටියෙන් හදනකල්ම Lee Iacocca ඩිසයින් එක දැක්කේ නැහැ කියනවා (මේක නම් මට එච්චර විශ්වාස නැහැ). දැක්කට පස්සේ Iacocca මහත්තයට උන්හිටි තැන් මතක වුණා ලු (Lee Iacocca ගැන දැනගන්න මේ ලිපියේ මුල් කොටස කියවන්න).

 

4. පළවෙනි ජෙනරේෂන් එකේ මස්ටෑං දිවිය ලෝකෙන් බැස්සා වගේ පෙනුණට ඒකෙ වැඩිහරියක් තිබුණේ Ford Galaxy, Fairlane සහ Falcon වගේ බොහොම සාමාන්‍ය කාර්වල කෑලිබෑලි. 

5. 2010 අවුරුද්ද වෙද්දී ලෝකේ පුරා මස්ටෑං මිලියන 9 ක් විතර විකිණිලා තිබුණා. 

----------------------------------------------------------------------

 

www.facebook.com/CarPissuwa 

 

විශේෂ ස්තූතිය: පළවෙනියටම තියන ෆොටෝ එක එවුවේ ඉෂාන් මධුරංග, අබුඩාබි වල ඉඳලා. එයාට මගේ විශේෂ ස්තූතිය...