මින්ක්ස් එක රනිං වුණාට මීයා මළේ අනූපහේ

හිල්මන් ගැන ආපහු මතක් වුණේ අපේ ඉන්දික සිරිමාන්න හෙවත් මරිසිපාලයා නිසා...

ඉන්දික කියන්නේ කාර් පිස්සුව බ්ලොග් එක පටන්ගන්න කලින් විතරක් නෙමෙයි, මට කාර් පිස්සුව තදට හැදෙන්නත් කලින් ඉඳන් මට උදවු පදවු කරපු හොඳ යාළුවෙක්. මට මතක හැටියට කාර් පිස්සුව ෆේස්බුක් පේජ් එක මුලින්ම ලයික් කරපු හතර පස් දෙනාගෙන් එකෙක් තමා ඌ. දවසක් උදේ ඌ මට කාර් එකක ෆොටෝ එකක් ඉන්බොක්ස් කරලා ඒක මොකක්ද කියලා ඇහුවා. මගේ ඇස් දෙක ගිහිං ස්ක්‍රීන් එකේ ඇලුණා.

"හිල්මන් ඇවෙන්ජර් එකක් *&%##" (අන්තිම වචනේ ලාංකිකයෝ 'අම්මෝ' සහ 'ඌයි' කියන තරමට පාවිච්චි කරන වචනයක්. ඒ වුණාට ඒක මෙතන ලියන්න විදිහක් නැහැ).

හිල්මන් ඇවෙන්ජර් එකටවත් හිල්මන් හන්ටර් එකටවත් ලංකාව ඇතුළේ එහෙමට ලොකු මාකට් එකක් නැති බව රහසක් නෙමෙයි. කවුරුත් 'ටහිකේ හිල්මන් ඇවෙන්ජර් එකක් නේද?' කියලා ක්ලැසික් කාර් සර්ච් පේජ් එක ඇතුළේ හෝ කාර් පිස්සුව පේජ් එක ඇතුළේ කමෙන්ට් එකක් දාන්නේ නැහැ. ඒවා ඇතුළේ පළවෙන හිල්මන් හන්ටර්/ඇවෙන්ජර් පින්තූර යන්තම් ලයික් තිහක් තිස්පහක් ඇවිල්ලා ෆේස්බුක් එකේ සර්වර් ඇතුළේ තියන කළු කුහරයකට ඇදිලා ගිහින් ආලෝක වර්ෂ ගණනාවක් ඈතින් තියන චක්‍රාවාටයකට විසිවෙලා ගිහින් අතුරුදන් වෙනවා.

හැබැයි හිල්මන් මින්ක්ස් එක එහෙමම නෙමෙයි.

මම අනිත් අය මේකට කැමතිද, නැද්ද, මේකට පාට්ස් තියනවද නැද්ද වගේ දේවල් කතා නොකර ඉන්නං. මොකද දවස පුරා කට්ටිය මේවා ගැන කතාවෙනවා මම දකිනවා. මේකට ලැබෙන සරල ප්‍රතිචාර තමයි 'මින්ක්ස් එකට පාට්ස් නෑ සහෝ', 'ඔයින් එකක් තිබුණා අපේ එහා ගෙදර, හැමදාම තල්ලු කරනවා', 'අපේ බාප්පාගේ පුතාට එකක් තියනවා, තෙල් වැඩකරන්නේ හතරයි' වගේ දේවල්. මට ඕවා ඇහෙනකොට කොමෙන්ටුවක් මුවහත් තියාගෙන ගිහින් පෝස්ට් එක පාමුලට පැනලා අඩෝ කියලා වනන්න හිතෙනවා. ඒත් ඊට පස්සේ අනුන්ගේ කජුවල පුහුලන් හයිකරන්න යන්නේ මක්කටෙයි කියලා අමාරුවෙන් වේරලියද්ද වගේ දුක තද කරන් මහමෙර තරම් වෝල් එකේ පහළට රූටනවා.

හිල්මන් මින්ක්ස් එකත් එක්ක මගේ තියන on again off again ලවු එක ෆ්‍රෙන්ඩ්ස් එකේ රොස් ගෙයි රේචල් ගෙයි ලවු එකට හපන්.

හැබැයි තාමත් මින්ක්ස් එක ප්ලේන් එකෙන් බැස්සේ නෑ (මේ කොටස ෆ්‍රෙන්ඩ්ස් ලෝලීන්ට විතරයි තේරෙන්නේ. අනික් අයට තේරෙන බාසාවෙන් කියනවා නම් මට තාම හිල්මන් මින්ක්ස් එකක් ගන්න හේතු වාසනා පොජ්ජක් මන්දෝ වුණේ නෑ).

කාලෙකට කලින් මට ආරංචියක් ආවා ගාලු පාර අසබඩ ගාල්ල මාතර තංගල්ල බස්වල අජිත් මුතුකුමාරණගේ බෙලෙක් කටහඬ ඇහෙන මානේ මින්ක්ස් එකක් ඔහේ නිදිකුම්බා යායක් මැද්දෑවේ අකලට මහලු වෙමින් තියනවා කියලා. ඉතිං මං තකහනියක් ගියා බලන්න.

බැලින්නං ඒක ෆෝඩ් කොන්සල් එකක්.

කාර් එක පුරාම නෑනාගේ කරේ ගෝමර ඉහිලා වගේ පෙතිපෙති රටාවට මලකඩ. ස්ටියරින් වීල් එකේ මකුළුවෝ ආර්ට් එක්සිබිෂන් තියලා. ගියර් නොබ් එක මොකෙක් හරි එකෙක් මොකක් හරි එකකට ගලවන් ගිහිං. ෆ්ලෝබෝඩ් එක ගාවට ඔලුව නමලා හයියෙන් 'ෆ්ලෝබෝඩ්' කිව්වා නං ෆ්ලෝබෝඩ් එක ක්‍රැක් සිරිසිරි ගාලා බිමට වැටෙනවා. වහලෙට සුලැඟිල්ලෙන් ඇන්නා නම් හාඩ් ටොප් කාර් එක කන්වර්ටිබල් වෙනවා. දොරවල් හතර මූ හවසට ගලෝලා රෑ එළිවෙනකල් මූදේ දාලා තියලා උදේට හයිකරනවද කොහෙද. කැළණි ටයර් හතර කැලණියටත් වඩා පරණ පාටයි. ඉස්සරහ ග්‍රිල් එක අස්සෙන් බැලුවම එන්ජින් බේ එක පෙනුණේ විශේෂ ජෛව විවිධත්ව කලාපයක් වගේ. 

ඒ දවස්වල අපේ ටින්කරින් බුවාට වැඩ අඩුයි. ඉතිං ඌ මගේ ඔළුවට දාලා තිබුණේ ඕන මලකඩ ගොඩක් ඊයේ නැවෙන් බෑවා වගේ හදන්න පුළුවන් කියලා. ඒ නිසා මේ මළගෙවල් අරන් විකුණන බිරන්තට්ටුවාගේ ගෙදර මිදුලට ගිහින් බෙල් ගහලා, කෑ ගහලා, ටක ගහලා, අලිවෙඩි ගහලා, හූත් කියලා කොහොම හරි ඌව ගෙයින් එළියට ගත්තා (මම දන්නේ නෑ උඹ මොනවා කරකර හිටියද කියන්න. මොනවා හරි මැදින් නවත්තලා එන්න වුණා නං සමාවෙයන්). මම උගෙන් කොන්සල් එක ගැන ඇහුවා.

ඌ කියපු ගානට මට කොන්සල් එකක් නෙමෙයි කොන්සල් කෙනෙක් සල්ලිවලට ගන්න තිබ්බා.

මම ඉතිං ඌට කොන්සල් එකත් අරං කාමරේට පලයන් කියලා හිතින් කියලා බස් එකක එල්ලිලා ආපහු ආවා.

ඒත් මින්ක්ස් ගැන තිබුණු මෙව්වා එක මගේ හිතෙන් ගියේ නැහැ. එකපාරක් මෝටර් මැගසින් එකක මොකක් හරි ට්‍රැක් ඩේ එකක් ගැන හරි මෝටර් ස්පෝට් ඉවෙන්ට් එකක් ගැන හරි පොඩි ලිපියක් තිබුණා. ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම ක්ලැසික් කාර් ඉවෙන්ට් එකක් වෙන්න ඕනේ. තව ක්ලැසික් කාර් කීපයක් එක්ක ඒකෙ මින්ක්ස් එකක ෆොටෝ එකකුත් දාලා තිබුණා. අනික් කාර් ගැන හොට් කැප්ෂන්ස් දාලා තිබුණට මට මතක හැටියට මින්ක්ස් එකට දාලා තිබුණේ නිකං 'මේන් මේකත් තිබ්බලු' කියලා වහෙන් ඔරෝ කියනවා වගේ කැප්ෂන් එකක්. අනික් ඒවා එක්ක සංසන්දනය කරනකොට ඒක මහලොකු වටිනාකමක් තියන කාර් එකක් නෙමෙයි කියලා කියන්න බැරි කමට ඔහොම දෙලොවක් අතර කැප්ෂන් කට්ටක් දැම්මා කියලා තමයි මට හිතුණේ. හැබැයි ඒකෙන් වුණේ මින්ක්ස් එක ගැන මගේ හිතේ තිබුණු අර 'කෙදිනද කූඩු හදන්නට එන්නේ' ලවු එක ආපහු ලෑන්ඩ් මාස්ටරයක් ස්ටාට් වෙනවා වගේ කැරකිලා ස්ටාට් වෙච්චි එක විතරයි.

ඔහොම සැලකිය යුතු කාලෙකට පස්සේ මට ළඟ ගමන් බිමන් වලට ත්‍රීවීල් එකක් තියන හාදයෙක් සෙට් වුණා. මිනිහා මම උපන් දා ඉඳන් මේ දක්වා අඳුරන මිනිස්සු අතරින් හොඳම හදවතක් තියන මිනිහෙක්. පොරගේ නම කපිල. මම මෙහෙම 'මින්ක්සියාව' කියලා රෝගෙකින් වරින්වර පෙළෙනවා කියලා දැනගත්තම මිනිහා ටිකක් වටපිට රටතොට කොටකොට මින්ක්ස් හොයන්න පටන් ගත්තා.

දවසක් පොර මට කෝල් එකක් දීලා කිවුවා අපේ ගෙදර ඉඳන් වීල් එකේ වෙට්ටු දෙකක් දාන දුරකින් මින්ක්ස් එකක් විකුණන්න දාලා තියනවා කියලා.

ඉඩක් පෑදුණු ගමන් මම කපිලට එන්න කියලා මින්ක්ස් එක බලන්න ගියා. ඒක ටිකක් පරණ ගෙයක්. ඇන්ටික් බඩු බිස්නස් එක තමයි එයාලා කරන්නේ. වටේ තිබුණු පරණ උළුවහු මිරිස්ගල් පඩික්කම් කරත්ත රෝද සේසත් නිලමේ හැට්ට සබුක්කු පඤ්ඤං ටික දැක්ක ගමන් මට තේරුණා මින්ක්ස් එකට මුන් රාජසිංහ රජ්ජුරුවන්ගේ රොලෙක්ස් ඔරලෝසුව තරං ගාණක් ඉල්ලයි කියලා.

සේල් එකේ අයිතිකාරයා ඒ වෙලාවේ හිටියේ නැහැ. ඒ වෙනුවට හොඳ සීසන් කරුපයියලා දෙන්නෙක් හිටියා. හැබැයි උන් අපට නිදහසේ කාර් එක බලන්න දුන්නා. අර කොන්සල් එක වගේ නළලේ කුරුසයක් ඇඳගෙන බිම බලාගෙන ආපහු හැරෙන්න ඕන මට්ටමට නං කාර් එක දිරලා තිබ්බේ නැහැ. හැබැයි ඒක කතා දෙකක් නැතුව අවුරුද්දක හමාරක ප්‍රොජෙක්ට් එකක් දාන්න සිද්ධ වෙන බව බැලු බැල්මට මට තේරුණා. ඉස්සරලා නිකමට වාහනේ ඇතුළේ ඉඳගෙන බලන්න හිතුවත් සීට් එක අතගාල බැලුවම අර ක්‍රිස්තු වර්ෂ හැත්තෑ නමයේ පොම්පෙයි ගිනි කන්ද පුපුරපු දවසේ ඇවිල්ලා තැම්පත් වුණු අළු දූවිලි කිලෝ එකයි ග්‍රෑම් හත්සිය පනහක් විතර මගේ අතේ ගෑවුණා. ඒ නිසා මම වාහනේට නගින්නේ නැතුව ගිහිං විස්තර අහන්න පටන්ගත්තා.

"ස්ටාට් කරාන්න නං මාතියා එනකල් ඉන්ඩ ඕනා. යතුර අපි ගාව නේ.." (නේ කිවුවේ නෑ කියන එක). එකෙක් කිව්වා.

මගේ මූණ අඳුරු වුණු බව අනික් එකාට තේරුණා. ඌ වහාම රැජිනි කාන්ත් වගේ කතාව මැද්දට පැන්නා.

"ඒ වුණාට සුපර් රනින්. මාතියා ඊයෙත් රවුමක් දුවලා තමා ආවේ..." පොර කිව්වා.

ඒක ඇහුවම මට බොනට් එක ඇරලා බලන්න හිතුණා. කපිලටත් එහෙම හිතෙන්න ඇති. පොර ගිහින් බොනට් එක යට අතගාලා බැලුවා.බොකොස් ගාගෙන බොනට් එක අරුණා. කූර තියලා බොනට් එක හිටෙව්වට පස්සේ අපිට පෙනුණා එයාර් ෆිල්ටර් එක උඩ සහ තවත් ඒ ආසන්නයේ තැනක දෙකක සුදුපාට මොනවද දෙයක් තියන බව. මම අල්ලන්න එපා කියද්දී කපිල එයින් කෑල්ලක් අතට ගත්තා. අරගෙන හිනාවෙලා එක කරුපයියෙක් දිහාට හැරුණා.

"මින්ක්ස් එක රනිං වුණාට මල්ලි මීයා මැරිලා තියෙන්නේ අනූපහේ විතර..."

බැලින්නං ඒ තිබිලා තියෙන්නේ මීයෙකුගේ ඇටසැකිල්ලක කෑලි. ඒවා  තිබුණු හැටියට වාහනේ දුවද්දීත් ඒවා එහෙමම තියෙන්න නම් කවුරුහරි සුපර්ග්ලූ දාලා අලවලා තියෙන්න ඕනා. නැත්නම් මීයගේ හොල්මන වාහනේ එලෝන එකාට මී හොල්මන් බාසාවෙන් බැනබැන ඕක අල්ලගෙන ඉන්න ඕනා. එහෙමත් නැත්තං කරුපයියලාට හොරෙන් එදා වවුලොත් නිදන හිමිදිරියේ කවුරු හරි සුප්පයියෙක් තාප්පෙන් පැනලා ඇවිත් ඒවා බොනට් එක ඇතුළට දාලා යන්න ඕනා...

කපිලයි මායි ආපහු එන ගමන් සංසාරය, අනිත්‍යය සහ කරුපයියලාගේ දෙමව්පියෝ මෙනෙහි කරකර ආවා.

ඔය සිද්ධිය වෙලා දැන් අවුරුද්දක් විතර ඇති...

ඊට පස්සේ මට යන්න පුළුවන් දුරකින් තියන මින්ක්ස් එකක් ගැන ආරංචියක් ආවේ නැහැ. මයිනර් එක ගත්තු නිසා මම ඒ ගැන එච්චර උනන්දු වුණෙත් නෑ. හැබැයි තව ටික දවසකින් සමහර විට ආයෙත් මං මින්ක්ස් හොයන්න යාවි. එදාට මට අර අතුරුදන් වෙච්චි MH370 මැලේසියන් ප්ලේන් එක බොනට් එක යට තිබිලා හම්බවුණොත් මම පුදුම වෙන්නේ නෑ...


www.facebook.com/CarPissuwa