"බාෂුන්නැහේ... ඔබට ෂතුටුයිද දැන්...?"

ප්‍රොජෙක්ට් එකක ගොඩයාම සහ කෙලවීම එකිනෙක මුණගැහෙන භයංකාර තුංමං හන්දියක් තමයි ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ ටික කියන්නේ. ඔතනින් හරි පැත්තට වැටුණොත් ඉතිං සසරින් එතෙර වුණා වගේ තමයි.

වැරදි පැත්තට වැටුණොත් සාත්තර කාරයෝ පස්සේ දුවන්න වෙන්නත් ඉඩ තියනවා.

මේකට එක ප්‍රධාන හේතුවක් තමයි ඉලෙක්ට්‍රික් වැඩ කරන බාස්ලා කියන්නේ සාමාන්‍යයෙන් මහා අමුතු ජීවී විශේෂයක් වීම. ඩාවින් මේ කාලේ හිටියා නම් ඇවිල්ලා හපුටු සූට් එකකුත් ඇඳන් ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ කරන තැනක බංකුවකට වෙලා බවුත් එකකුත් කටේ ගහගෙන බලාගෙන ඉන්නවා.

හැමෝම මෙහෙම නැති එක ඇත්ත. සමහර අය ඇති හොඳට වැඩ කරන. ඒත් මගේ ජීවිතේ මට ඕන තරම් පරිණාමය නොවූ වානර බාෂ් ලා හම්බවෙලා තියනවා. දැන් මේ කියන්න යන්නේ එහෙම කතාවක්.

මගේ 9 ශ්‍රී බීට්ල් එක ගන්නකොට ඒකෙ සිග්නල් ආම් එකක් තිබ්බේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ස්විච් එකක් ඩෑෂ් බෝඩ් එකට හයි කරලා තිබ්බේ. 3 ශ්‍රී බීට්ල් එකෙත් ඔය ප්‍රශ්නේ තිබ්බ නිසා මට ඒක එච්චරම ගැටලුවක් වුණේ නැහැ. නමුත් අර නපුරු කලට හැදෙන overhaul නුහුගුණේ වැළඳුණාට පස්සේ 9 ශ්‍රී එකේ එන්ජිම ෆුල් හදලා ඊට පස්සේ අහුකොන් තියාගන්න මගේ හිත යාදුන්නේ නැහැ.

ඉතිං මගේ ග්‍රහයා පීචං වෙලා මට බ්‍රෑන්ඩ් නිව් සිග්නල් ආම් එකක්  තියලා වයරින් එකත් ෆුල්ම හදාගන්න ආසාවක් ආවා.

මේ ටික කියවනකොට මේවා කාලා තියන එවුන්ට උගුරට තිත්ත දැනෙන්න ගන්නවා ඇති. 

ඉතිං ඔන්න දුක් විඳලා නිදි මරලා කොම්පියුටරේ කොටලා හම්බ කරන පිච්චියෙන් කොටහක් ඇන්න මම පංචිකාවත්ත කියන මහ ගන වනන්තරේ දුර ඈත කෙළවරේ හඩු හපුටු පජාති කපුටු රෑනක් අතරේ යන්තං ඔලු කට්ට බේරගෙන එහා මෙහා යන්න පටන්ගත්තා.

මේ ගන වනන්තරෙත් මනුස්සකං හම්බවෙන තැන් නැතුවා නෙවෙයි. ඉඳලා හිටලා දාර විසැති වග වලසුන් මැද්දේ හාවෙක් මුවෙක් මතුවෙලා 'ඔහේ ගියොත් කොටියා කාවි අයියා' කියන අවස්ථාවල් තියෙනවා. ඒත් අවාසනාවකට ඒ එක හාවෙක් මුවෙක් ගාවවත් සිග්නල් ආම් තිබ්බේ නැහැ.

සිග්නල් ආම් තිබ්බේ කොටියෙක් ගාව...

මුළු කැලේම හොයලා හොයාගන්න බැරි බඩු තමන් ගාව තියනවා නම් කොටියා ඒ බව හොඳට දන්නවා. එහෙම වෙලාවට කොටියා ගේම දෙන්නේ නරියා වන්නම නටලා.

මම හෙමින් හෙමින් කොටි ගාලට බඩගෑවා. කොටියා සහ මිත්‍රයෝ හිනාවෙලා මාව පිළිගත්තා. මට අවශ්‍ය දේ කිව්වාම කොටින්ට ලාවට හිනාවකුත් ගියා.

සිග්නල් ආම් එකේ ප්‍රයිස් එක කිව්වම මාව හබස් වුණේ නැහැ. මොකද මේ ගමන යන්න කලින් මම වෙන කොටියෙකුට කෝල් කරලා ගාන අහලා තිබ්බේ. කොටි දෙන්නගේ ගාන මැචින්.

ගාන අඩුකරන්න හැකියාවක් නැති බව කොටියා කිව්වේ නිකං එහෙම කළොත් උගේ සනුහරෙටම සහගහලා භද්‍ර කල්පය ගෙවෙන තාක් කල් නිරයේ වැටිලා ඇල්කොහොල් රහිත ලෝදිය බොන්න වේවි වගේ මූණක් හදාගෙන. ඉතිං එතනින් එහාට මම මොකුත් කියන්න ගියේ නැහැ. අනුන්ගේ අපා දුක් වලට මම කරගහන්නේ මොකටෙයි?

සිග්නල් ආම් එකත්  අරන් වනන්තරෙන් පිටවෙලා ගේ පොජ්ජට මංගැච්චුවාට පස්සේ ඉතිං මම මේක හයිකරන වැඩේ සහ ඉතුරු ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ ටික කාටද භාරදෙන්නේ කියලා දහ අතේ කල්පනා කළා. මට තිබුණු විසඳුම් ටික මෙන්න මෙහෙමයි.

1. මගේ ඉස්සර කාර් එකේ ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ ටික කරපු ඉලෙක්ට්‍රීෂියන් යාළුවා- ඌ වයරින් ටික කරලා ගියාට පස්සේ සිග්නල් ලයිට් එකක් නිවෙන්න නැතුව පත්තු වෙලා තිබ්බා.  ඇතුලේ ලයිට් එක පත්තු වුණේම නැහැ. ඉස්සරහ ලයිට් දෙකෙන් එක ලයිට් එකයි පත්තු වුණේ. තව මොකක්දෝ මගුලක් නිවිනිවී පත්තු වුණා.

2. මගේ යාළුවා කාර් එක කෑවට පස්සේ ඒක හදලා දීපු එකා- ඌත් දැන් යාළුවෙක් තමයි. ඌ හදලා දුන්නට පස්සේ කාර් එකේ අවුලක් නම් වුණේ නැහැ. හැබැයි උගෙන් වෙලාවක් ගන්න නං නිකං අර ප්‍රසිද්ධ වෙද මහත්තුරු හම්බවෙන්න මහා රාත්තිරියේ ඉඳන් පෝලිමේ ඉන්න ඕනේ වගේ පෝලිමේ ඉන්න ඕනේ. කොහොම හරි වෙලාවක් ගත්තා කියමු. වැඩේ කළාට පස්සේ වැඩේට ගෙවන්න කාර් එක විකුණන්න ඕනේ.

3. ලාංසරේ ඉලෙක්ට්‍රිකල් ටික කරපු අයියා- 'මල්ලි මම ඔය පැත්තේ එනවා, එතකොට ඇවිත් බලන්නං කෝ' කියනවා. ඒත් මිනිහව හොයාගන්න තාම ඉන්ටර්පොල් එකටවත් බැරිවුණා...

4. ගරාජ් එකෙන් නොම්මරේ දීපු ඉලෙක්ට්‍රික් කාරයා අංක 1 - 'මං පොස්සගන් නං කරන්න දන්නේ නෑ අයියා... ඕන නං බලන්න පුළුවන්.  ඒත් මං දැන් මේ රිකිල්ලගස්කඩවල ඉන්නේ. අපේ වයිෆ්ගේ නංගිගේ මහත්තයගේ අක්කගේ දුවගේ යාලුවෙක්ගෙ අයියා කෙනෙක්ගේ සීයගේ නංගි කෙනෙක් අසනීප වෙලා එහෙ ආවා..."

5. ගරාජ් එකෙන් නොම්මරේ දීපු ඉලෙක්ට්‍රික් කාරයා අංක 2 - "මට හතහමාරට විතර කෝල් එකක් දෙනවද? මම වාහනේක ලොකු වැඩක් කරන ගමන් ඉන්නේ..." (හතහමාරට ගත්තු කෝල් එක ආන්සර් කරන්නේ නැහැ. ඒ වෙනුවට පත බූට් එකක් කාපු එකෙක් සංසාරේ ගැන මොනවද කියෝ කියෝ දෙවැට පාරක බොරළු පස් කන සින්දුවක් අහගෙන ඉන්න වුණා මට...!)

6. අහවල් අයියා- "මේ පැත්තේ හැමෝම වැඩ ඉගෙනගෙන තියෙන්නේ පොරගෙන් ලු. හෙනම සීනියර් පොරක් ලු. දැන් පුත්තුත් වැඩේට බැහැල ලු ඉන්නේ. පරණ වාහන ගැන හොඳට දන්නවලු."

සෑහෙන වෙලාවක් මේ ගැටලුව කල්පනා කරලා, සංකල්පනා කරලා, පරිකල්පනා කරලා, මියුරු කල්පනා කරලා, කල්පනා ලොව මල් වනෙත් කරලා මම අන්තිමට අහවල් අයියා ගාවට යන්න තීරණය කළා.

ඉතින් දවස් දෙකකට විතර පස්සේ යාන්තං වෙලාවක් පාදගෙන මම ඉබ්බවත් පණ ගන්නගෙන අහවල් අයියා හොයන්න ගියා.

වාහනේ නවත්තලා වටපිට බලනකොට බඩි වෑන් එකක් යට ඉඳලා ලෝඩ් ඔෆ් ද රිංස් එකේ චරිතයක් වගේ පොරක් මතුවුණා.

"මොනවද මහත්තයා වෙන්න ඕනේ?"

"මේ බීට්ල් එකේ ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ වගයක් තියනවා..."

"මොනවද කරන්න තියෙන්නේ?"

මම වැඩේ සැකෙවින් විස්තර කළා. පොර දැන් තට්ට ගෙඩිය අල්ලගෙන නිකං රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ගැටලුවකට මැදිවුණා වගේ දත විකාගෙන අත නවාගෙන ගත දවාගෙන හිත මෙහෙයවනවා. පොරගේ සිතිවිලි එහා මෙහා යනවා තට්ට ගෙඩිය විනිවිද මට පේනවා වගේ.

"මං කියන්නං... මහත්තයා අනිද්දා උදේ එන්න. අපේ පුතත් ඉන්නවා. එතකොට වැඩේ කරන්න පුළුවන්. කෝල් එකක් දීලා එන්න..."

පොර මට නොම්මරේ දුන්නා. මම ඉබ්බත් කුදලන් ආපහු ආවා.

ඔන්න අනිද්දා උදේ ඉඳන් මම කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා, කෝල් කරනවා...

ම්හු...

බුදුගුණ ගීතයක් ෆෝන් එක අස්සෙන් ඇහෙනවා... සංසාරේ හෙන දුකයිලු... තණ්හාව අතඅරින්න ඕනෙ ලු...

අන්තිමට රස්සාව ගැන තියන තණ්හාව අතඇරලා වැඩ සේරම පැත්තක දාලා මම ආපහු ගියා පොරව හම්බවෙන්න. වර්ක්ෂොප් එක පාළුයි. අහවල් අයියා මොකක්දෝ හබරල ගාලක් අස්සෙන් මතුවුණා.

"බලන්නකෝ මහත්තයා... අපේ පුතා ඊයේ පාටියකට ගිහිං තාම බුදි නේ... දවල් වෙලා කෝල් එකක් ගන්නවද...?"

අර පුතා බීලා වැටිලා බව තේරිලා මම ගෙදර ගියා.

බීපු එකාගේ hangover එක යන්න මම හිතන්නේ සතියක් විතර යන්න ඇති. මොකද කෝල් එකට ආන්සර් කළේ සතියකට විතර පස්සේ. තව දවස් දෙකකින් කාර් එක ගේන්න කිව්වා. 

මම යනකොට පුතණ්ඩියා හයිබ්‍රිඩ් එකක් ගලෝගෙන වැඩ. මම විස්තරේ කිව්වම පොර ටිකක් අදිමදි මූණක් දැම්මා. 

"මම මේ ටිකක් අසනීප වෙලත් හිටියේ පහුගිය දවස්වල..."පොර කිව්වා. 

"මටත් පාටිවලට ගිහින් ආවම ඔය අසනීපෙ හැදෙනවා..." මම කිව්වා. 

දෙන්න උත්තරයක් නැතුව තප්පර දෙක තුනක් බලාගෙන හිටපු පොර මට කාර් එකේ වෙන්න ඕනේ දේවල් කියන්න කිව්වා. කාර් එකේ එතකොට චාජින් වල පොඩි ප්‍රශ්නෙකුත් ඇවිල්ලා තිබුණේ. ඒ පාර මිනිහා මට ගේන්න බඩු ලිස්ට් එකකුත් ලියලා දීලා, ඕල්ටනේටරේ ගලවලා බලන්නම් කිව්වා. 

අන්තිමට එදා දවසම ගියාට පස්සේ මිනිහා කිව්වා ඕල්ටනේටරේ අවුල්, හදලා දෙන්නම් කියලා. සිග්නල් ආම් එක හයි කරලා අනික් වැඩ ටිකත් බලලා තියන්න දවස් තුනක් විතර යයි කිව්වා. 

එදා ඉඳන් තුනේ ඒවා තුන්වරක් තුනක් විතර ගතවුණාට පස්සේ තමයි යන්තං සිග්නල් ආම් එක ෆික්ස් වුණේ. ඒ දවස් ටිකේ වර්ක්ෂොප් එකට ගිය වාරයක් ගානේ අහවල් අයියාගෙන් මට අහන්න ලැබුණු දේවල් නිකමට වගේ මෙතන ලියනවා. 

1. වාහනේ කලින් ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ කරලා තියන බාස් ලා කරලා තියන වැරදි 

2. අහවල් අයියා ඉස්සර ෆොක්ස්වැගන් සහ තවත් පරණ කාර්වල ඉලෙක්ට්‍රිකල් ප්‍රශ්න මැජික් බලෙන් වගේ විසඳලා මහත්තුරුන්ව පුදුම කරපු හැටි

3. රට වටේ මිනිස්සු අහවල් අයියා නැතුව වෙන කාටවත් වාහනේ අල්ලන්න දෙන්නේ නැහැ කියලා ලක්ෂ ගණන් කෝටි ගණන් වටින වාහන දිරන්න දාලා තියන හැටි 

4. රට ගැන තියන කැක්කුම නිසා රට යන්න සෙට්වුණු චාන්ස් අතඇරලා දාපු හැටි 

5. දැන් ඉන්න මිකැනික්ලා/ටින්කරින් කාරයෝ/ පේන්ටර්ලා ගේ වැරදි 

6. තමන්ගේ ගෝලයෝ තාමත් තමන්ට දෙමව්පියන්ටත් වඩා ගරු කරන හැටි 

7. තමන්ගේ පුත්තු 'හයිබ්‍රිඩ් ගන්න තරමට වැඩකාරයෝ' වුණු හැටි 

8. 'මේ ඔක්කොම බලා ඉන්නෙ වරදිනතුරු අපට' 

9. දැන් එන අමතර කොටස් වල ප්‍රමිතිය බාල නිසා තමන්ට නරක නාමේ එන හැටි 

10. "මං මට කරගත්තේ නෑ මහත්තයෝ, අනුන්ටම තමා කොළේ..." 

යාන්තං දවස් ගානකට පස්සේ බයිලා වෙන්දේසිය නතර වුණා. කාර් එක අරගෙන යන්න පුළුවන් කිව්වම මට දැනුණේ පුදුමාකාර මෙව්වා එකක්. අහවල් අයියා ගහන කැසට් පීස් මට තියා වාහනේටවත් අහං ඉන්න පුළුවන් ඒවා නෙමේ. ඉතිං මම ටක් ගාලා ගාන කීයද ඇහුවා. මම බලාපොරොත්තු වුණේ කොහොමත් ලොකු ගාණක් කියාවි කියලා. 

මිනිහා මම බලාපොරොත්තු වුණාට වඩා දෙදාහක් විතර අඩුවෙන් තමා ගාන කිව්වේ. 

මට දැන් හෙන හැපී. හිතපු තරං සල්ලි ගියෙත් නැහැ, වැඩෙත් 'එක්ස්පර්ට්' කෙනෙකුට කියලා කරගත්තා. සිග්නල් ආම් එකත් හරි. චාජ් වෙන ප්‍රශ්නෙත් හරි. ඔක්කොම හරි. 

දවස් ගාණක් වර්ක්ෂොප් එකේ තිබිලා වාහනේ දූවිලි කන්දයි. 'මහත්තයා, වතුර බාල්දියක් ගහමුද?' කියලා අහවල් අයියා ඇහුවා. තව මොහොතක් වත් පරක්කු කරන්න මට වුවමනාවක් තිබ්බේ නැහැ. ඒ නිසා මම එපා කියලා වාහනේ අතට ගත්තා. 

ඔන්න දැන් මම ගෙදර යන්න කියලා ඇරලා දාලා යනවා. මට ගෙදරට යන්න යූ ටර්න් දෙකක් ගහන්න තියනවා. පළවෙනි යූ ටර්න් එක ගහද්දී මට අමුත්තක් තේරුණා ස්ටියරින් වීල් එකේ. මම ටිකක් ස්ලෝ කළා. ඔන්න ඔහේ මගේ හිතට දැනෙන හැටි වෙන්න ඇති කියලා මම ආයේ ස්පීඩ් කළා. කෙළින් යනකොට කිසි අමුත්තක් නැහැ. ඔන්න දෙවෙනි යූ ටර්න් එක ආවා. එතකොට වීල් කාරයෙක් උගේ නැන්දම්මාගේ ගෙදර යනවා වගේ අස්සෙන් රිංගපු නිසා මට පොඩි සෙල්ලමක් දාන්න වුණා. ඒත් එක්කම මට තේරුණා 'මස්සිනා සම්තින් ඉස් නොට් රයිට්' කියලා... 

ස්ටියරින් වීල් එක ගැලවිලා අතට ආවා.... 

ඔවු යකෝ...! ස්ටියරින් වීල් එක ගැලවිලා අතට ආවා....!

දැන් මොන දෙයියන්ට කියන්නද? ආපහු අර අහවල් අයියා ළඟට ගිහින් මොන අහවල් ... ද කළේ කියලා අහන්න තමයි තියෙන්නේ. මෙහෙම තියෙද්දී යන්නත් බයයි. ඒත් වෙන කරන්න දෙයක් තිබ්බේ නැහැ. මම වම් පැත්තට අයින් කරගෙන, බට්ටෙක්ගේ පිටිපස්සේ තියාගෙන හෙමින් හෙමින් ආපහු අර මනුස්සයා ගාවට ගියා. 

වාහනේ නැවැත්තුවාම අහවල් අයියා සෙසමි ස්ට්‍රීට් එකේ චරිතයක් වගේ මොකක්දෝ මුල්ලක් අස්සෙන් හොම්බ දැම්මා. ඊට පස්සේ මෙන්න මෙහෙමයි එතන සංවාදේ ගියේ. 

"බාසුන්නැහේ, ස්ටියරින් වීල් එක අතට ආවා...!" 

"මොනවා, වෙන්න බැහැ නේ...!" 

(මම වාහනේ ඇතුළට හොම්බ දාලා ස්ටියරින් වීල් එක අතට ගත්තා) 

"නැත්තං මෙහෙම ගලවන්න මං මැජික් කාරයෙක්ද?" 

(ඔන්න අහවල් අයියා කල්පනා කරනවා) 

"මොකද අප්පා ඒ?" 

"බාසුන්නැහේ නට් එක කොහෙද දැම්මේ?" 

(අහවල් අයියා කල්පනා කරනවා) 

"නට් එක නේද? (තවත් කල්පනා කරනවා) ආ... දැන් නේ මතක් වුණේ මහත්තයා... ඕකෙ නට් එකක් තිබ්බේ නෑ නේ...!" 

"නට් එකක් තිබ්බේ නැත්තං මෙච්චර කල් මම දිවුවේ කොහොමද?" 

(අහවල් අයියට ඒක ඇහෙන්නේ නෑ වගේ) 

"මම දන්නවා වෙච්ච වැඩේ. ෂුවර් එකටම පේන්ට් එක කරපු එවුන් නට් එක  නැතිකරන්න ඇති..." 

"දෙයි හාමුදුරුවනේ නට් එක නොතිබ්බ නං මෙච්චර දවස් මට නොදැනුණේ කොහොමද?" 

(අහවල් අයියට ඒකත් ඇහෙන්නේ නැහැ වගේ) 

"මම කිව්වේ මහත්තයට... දැන් ඉන්න ටින්කරින් බාස් ලා මහා වැඩකට නැති එවුවෝ..." 

අර මහත්තුරු මූ නැහැයි කියලා දිරන්න දාලා තියන වාහන ටික කොච්චර පින්වන්තද කියලා හිත හිතා මම ආපහු ආවා. ආපහු ඇවිත් ලේත් එකට ගිහින් නට් එකක් ලියවලා ටින්කරින් කරපු ගරාජ් එකට දීලා ඒක හයිකර ගත්තා. 

දවස් තුනක් යද්දී ආපහු ඇතුළේ ලයිට් එක වැඩකරන්නේ නැතුව ගියා. ඊට පස්සේ හෝන් එක නැතුව ගියා. ඊට පස්සේ එක ලයිට් එකක් පත්තු වෙන්නේ නැතුව ගියා. ඊටත් පස්සේ ආයේ වාහනේ චාජ් වෙන්නේ නැතුව ගියා. 

අන්තිමට ගෙවල් ළඟම ඉන්න, විවේක වෙලාවට ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ කරන කොල්ලෙක් මට අහම්බෙන් හම්බවුණා. වයස අවුරුදු 25 ක් විතර ඇති. ඌ දවස් දෙකෙන් ඔක්කොම ටික හදලා දුන්නා. අද වෙනකල් බල්බ් එකක් පිච්චෙනවා ඇරෙන්න වෙන කිසිම ගැටලුවක් වෙලා නැහැ. 

අදටත් අර අහවල් අයියා ගේ ප්ලේස් එක ඉස්සරහින් ඩ්‍රයිව් කරන් යනකොට මට පේනවා එතනට ක්ලැසික් කාර් ඇවිත් තියනවා. සමහර ඒවා සති ගණන්, මාස ගණන් අවුවට වේලි වේලි වැස්සට තෙමි තෙමි ඔහේ තියනවා. ඒ වෙලාවට මට කාර් එක නතර කරලා අහවල් අයියා ළඟට ගිහිං එයාගේ දෙමව්පියන් වත් ආදරෙන් සිහිපත් කරලා මෙහෙම අහන්න හිතෙනවා. 

"බාෂුන්නැහේ... ඔබට ෂතුටුයිද දැන්...?" 


www.facebook.com/CarPissuwa


පසු සටහන: එක ෆොටෝ එකක ඇර අනික් ඒවායේ තියෙන්නේ මගේ කාර් එක නෙමෙයි.අර කළුයි කහයි කාර් එක මගේ.