9 ශ්‍රී 5333 කතරගම ගමන - පළවෙනි කොටස (උස්සන්ගොඩ)

උස්සන්ගොඩ ජාතික උද්‍යානය කියලා ගහල තියන බෝඩ් එක තියන පාරේ දිගට ගියාම හම්බෙන්නේ හෝටලයක් මිසක් උස්සන්ගොඩ ජාතික උද්‍යානය නෙමෙයි. උද්‍යානයට යන්න නම් හෝටලය පේන මානෙන් දකුණට හරවන්න ඕනේ.

එහෙම දකුණට හැරෙව්වට පස්සේ යන්න තියන පාර දැක්කම මට මතක් වුණේ කුරුලෑ ප්‍රහාරයකට අහුවෙලා කන්නාඩිය ඉස්සරහා ජීවිතේ ඇඹුලට විඳින නාඹර ගෑනු ළමයෙකුගේ මූණක්...

ඒ තරමට වළවල්...

9 ශ්‍රී 5333 එක්ක කතරගම යන්න තීරණය කරගත්තු ගමන් අපේ පළවෙනි ඉලක්කය වුණේ උස්සන්ගොඩ. මම උස්සන්ගොඩ ගැන ඉස්සරලාම ටිකක් ගැඹුරට විස්තර දැනගත්තේ 2008 අවුරුද්දේදී. ඒ කාලේ කතරගම පෙරහැරේ සංවිධාන කටයුතු කරපු එක්තරා පෞද්ගලික සමාගම බොහොම කනිෂ්ට තනතුරක් මට ලැබිලා තිබුණා. ඒ කාලේ හැටියට ඒක මට dream job එකක් වෙලා තිබ්බේ.

ඒ දවස් වල ඉඳන්ම උස්සන්ගොඩ දැකබලාගන්න යන්න ඕනෑකම තිබ්බත් කාර් පිස්සුව හැදෙනකල්ම මට ට්‍රිප් යනවා කියන එක කම්මැලි අත්දැකීමක් වෙලයි තිබුණේ. වෑන් එකක දණිස් හිරකරගෙන ගිහින් හැමෝම යන පන්සල් ටිකයි බීච් ටිකයි කෑම කඩ ටිකයි බලාගෙන එන එකේ ආතල් එක මොකක්ද කියන එක මට තේරුණේම නෑ. ඒ නිසා එහෙම ට්‍රිප් මතක් වෙනකොට මට දැනුණේ පැනඩෝල් පෙත්තක් ඔබපු කරවිල ගෙඩියක් චාර්වක දත්වලින් හපලා චොලචොල ගගා තලු ගගහා කනවා වගේ හැඟීමක්. 

9 ශ්‍රී 5333 ඉස්සරලම හයිවේ දැම්ම දවසට පස්සේ මේ ඔක්කොම දේවල් වෙනස් වුණේ ගෙම්බෙක් මැස්සෙක් ගිලින වේගෙන්. ටොල් බූත් එකෙන් නික්මිලා අර කුඩමිට වගේ විහිදෙන බෙන්ඩ් එක දිගේ ගිහින් හයිවේ එකේ පිඹගෙන දුවන අනූව දශකේ සහ සහශ්‍රකේ වාහන කන්දරාව අතරට එකතු වෙනකොට බීට්ල් එක එන්ජිමෙන් හිනාවෙන්න ගන්නවා. විසිල් එකට පෙමින් බැඳුණු එයා-කූල්ඩ් පිස්සන්ට ජීවිතේ අමධාරා වෙන්න ගන්නේ මෙතන ඉඳන් තමයි. මේ අමධාරා උල්පතේ රස උතුරා කන සාක්කුවේ වැටෙන්න ඩෝප් වුණාට පස්සේ මම පාන් ගන්නත් හයිවේ දාන තත්ත්වයක් උදා වුණා. අදටත් මම කොහෙහරි යන්න වුවමනා වුණාම ගූගල් මැප් එකට බල්ටියක් ගහලා 'පිස්සෙක් වගේ පිස්සෙක් වගේ' බලන්නේ හයිවේ එකට දාලා එහෙට යන්න පුළුවන්ද කියන එකයි.

සුපුරුදු විදිහටම ගමන පිටත් වෙන්න කලින් මම 9 ශ්‍රී 5333 ලෝකේ හොඳම මිනිස්සුන්ගෙන් කෙනෙක් වන මගේ හිතමිත්‍ර මිකැනික් දයානන්ද අයියා ගාවට සෞඛ්‍ය පරීක්ෂණයකට එක්කන් ගියා. පොඩි පොඩි තෙල් සාත්තු සහ නස්න දෙක තුනකට පස්සේ මට ගමනට ඕකේ එක ලැබුණා. ඊට පස්සේ ටයර් ටික චෙක් කරවලා, රවුමක් දෙකක් දුවලා බලලා, ෆුල් වොෂ් එකක් එහෙම දීලා අපි පහුවදා උදේ ගමන පිටත් වුණා. පානදුර ඉඳන් මහරගම ගිහින් අපේ ගමන් සගයා වුණු ඉන්දික සිරිමාන්නවත් දාගෙන තමයි අපි කොට්ටාවෙන් හයිවේ එකට දැම්මේ.

මීට කලින් මට 9 ශ්‍රී 5333 එක්ක දක්ෂිණ අධිවේගී මාර්ගයේ කොට්ටාවේ ඉඳන් මාතරටම යන්න ලැබිලා තිබ්බේ නැහැ. ගැලනිගමින් දාලා පිටත වටරවුම් මාර්ගයේ කඩවතින් එළියට එන එක සහ ඒ ගමනේ අනෙක් පැත්ත වගේම කටුනායක අධිවේගී මාර්ගයේ මුළු දුරම වගේ ගොඩක් ක්‍රම වලට අධිවේගී මාර්ග ආවරණය කරලා තිබ්බට මට කොට්ටාවේ ඉඳන් මාතරට යන්න ලොකු වුවමනාවක් තිබ්බා. ඔය දුර එක දිගට නොනැවතී දුවන්න ඕනෑකම තිබ්බත් ඉතින් බඩපණුවෝ රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය වගේ බඩ ගැන හිතහිතා දඟලන්න ගත්තු නිසා වැලිපැන්නේ නවත්තලා ඒකෙ තියන මෙලෝ රහක් නැති කෑම කාලා තමයි යන්න වුණේ. 

මාතර නිල්වලා පිවිසුමෙන් එළියට ඇවිත් මාතර ටවුමට ආවට පස්සේ එතන ඉඳන් අම්බලන්තොට පහුකරලා වරාය පිවිසුම පේන මානෙන් මිරිජ්ජවිල පැත්තට යන්න වමට හරවනකල් පාර සෑහෙන්න පටුයි. ඒක බස් රේස් යන, ටිපර් කොටන, ඩීසල් ත්‍රීවීලර් නැළවෙන පාරක්. ඒ නිසා ඒ ටික පහුවෙන්නේ කොයි වෙලේද කියලා හිතහිතා තමයි මම කොයි වෙලේ ගියත් යන්නේ.

මිරිජ්ජවිල උද්‍යානෙ පැත්තට හරවන්න කලින්, හුංගම හරිය පහු කරගෙන ලුනම පැත්තට කිට්ටු කරනකොට තමයි උස්සන්ගොඩ හම්බවෙන්නේ. ගූගල් මැප් එකේ හරවන්න කියලා දෙන තැනින් හරවන්න බැහැ. ටිකක් ඉස්සරහට ගිහිල්ලා ඔය නෝනාගම වැව කියලා මාක් වෙන හරියේ උස්සන්ගොඩ ජාතික උද්‍යානය කියලා බෝඩ් එක ගහලා තියනවා. එතනින් හරෝලා ටික දුරක් ගිහින් දකුණට හැරෙව්වම තමයි අර නාඹර ගෑනු ළමයාගේ මූණ වගේ පාර හම්බවෙන්නේ.

කුණාටුවකට අහුවුණු බිල්බෝඩ් වගේ අනාථමාරුත පෙනුමක් තියන පුංචි කඩපේළියක් ඉස්සරහ තියන ගස් නොවැවුණු පුංචි ඉඩකට තමයි උස්සන්ගොඩ කාර් පාක් එක කියලා කියන්නේ. එතනින් එහාට වාහන දාන්න බැරිවෙන්නේ තඩි ගලක් දාලා තියනවා. ඒ තඩි ගල උඩින් පැනලා ඉස්සරහට ගියාම පේන්නේ රතුපාට සහ කොළපාට පිරුණු ස්වභාවධර්මයේ මාස්ටර්පීස් එකක්...

උස්සන්ගොඩ කියන්නේ රාවණාගේ දඬු මොණරේ බාපු තැන කියලා හිතන්න තරමට මොළේ අමාරුවක් මට නැති නිසා ගොඩක් අය වගේ මමත් සෑහෙන කාලයක් හිතාගෙන හිටියේ මෙතනට උල්කාෂ්මයක් වැටිලා කියලයි. නමුත් මහනුවර මූලික අධ්‍යාපන ආයතනයේ ආචාර්ය මෙත්තිකා විතානගේ සහ අනුෂ්කා උපමාලි රාජපක්ෂ ලියපු 'උස්සන්ගොඩ වටා ගෙතුණු මතවාද සහ එහි ඓතිහාසික පසුබිම' කියන ලිපියේ බොහොම පැහැදිලිව කියලා තියනවා මේක වෙනත් ස්වාභාවික ක්‍රියාවලියක ප්‍රතිඵලයක් බව. ඒ ලිපියට අනුව මෙතන ඉස්සර භූ තල මායිමක් තිබිලා තියනවා. ඒ භූතල මායිමේ මැග්මා ක්‍රියාකාරීත්වය නිසා ඇතිවුණු 'සර්පන්ටිනයිට්' කියන පාෂාණයක් තමයි මෙතන තියෙන්නේ. මේ ගැන විස්තර මෙන්න මේ ලින්ක් එක ක්ලික් කළොත් බලාගන්න පුළුවන්.

උස්සන්ගොඩ පිහිටීම අමුතුයි. ශාක වැවීම අමුතුයි. හාත්පස දර්ශනය අමුතුයි. මේ නිසා හුළග පවා දැනෙන්නේ අමුතුවට. ඒක හරියට අලුත් ආදරේක කුළුඳුල් නෝක්කාඩුවයි ආයේ හාද වීමයි අතර තියන අමුතු සිතිවිලි මල්මාලාව වගේ හැඟීමක්. හැමදාමත් ට්‍රිප් කියලා බීච් අස්සෙයි දියඇලි අස්සෙයි බිස්නස් සෙන්ටර් බවට පත්වුණු පන්සල් අස්සෙයි රිංගන අපට ඒක එදා උස්සන්ගොඩ කාර් පාක් එක ඉස්සරහ කඩේකින් බීපු ගම්මිරිස් මිශ්‍ර දොඩම් වීදුරුව වගේම refreshing අත්දැකීමක්  වුණා.

උස්සන්ගොඩ භූමියේ කැලේ වගේ වැවිලා තියෙන්නේ තැන් කීපයක විතරයි. අනික් හැම තැනම තියන තුනී කොළපාට පාපිස්සක් වගේ වැවුණු පැළෑටි ආවරණයක් විතරයි. මේ ආවරණය මැද්දෙන් දෙතුන් පැත්තකට අඩි පාරවල් පෑදිලා තියනවා. මේ දර්ශනය හරියට පුංචි දරුවෙකුගේ උපන්දිනේකට හදාපු කොළපාට අයිසින් ගාපු රතුපාට කේක් එකක් වගේ. පොඩි එකා කේක් එක එහෙන් මෙහෙන් උලාකාලා වගේ තමයි කොළ පාටයි රතු පාටයි මාරුවෙන් මාරුවට දර්ශනය වෙන්නේ.

කැලෑව වැවිලා තියන තැන් මැද්දෙන් පෑදිලා තියන පුංචි පාරවල් දිගේ පතොක් කටුයි ගස්වල අතුයි බේරගෙන මූදු වෙරළ පැත්තට ඇවිදන් යනකොට දැනෙන්නේ අපි නොදන්නා දේශයක ඝන වනාන්තරයක් මැද්දෙන් ඇවිදන් යනවා වගේ. කවදාවත් ගිහිල්ලා නැතිවුණාට මට ඇමරිකාවේ නිව් ජර්සි වල කැලෑවල් සහ ජර්සි යකා මතක් වුණා. ජර්සි යකා වෙනුවට උස්සන්ගොඩදී පරිස්සන් වෙන්න ඕන පතොක් කටු සහ බෝතල් කටු වලින්. පතොක් කටු නම් ඉවසන්න පුළුවනි, ඒත් බෝතල් කටු දැක්කම උස්සන්ගොඩ රක්ෂිතය තරම් විශාල මලක් පනිනවා. මේ පඳුරු යායවල් අස්සේ මීට වඩා දේවල් තියන/කෙරෙන/වෙන බව ඉන්දික අපට කිව්වා. කොටින්ම ඉරිච්ච ඇඳුම් කෑලි පවා කටු අතු අස්සේ එල්ලි එල්ලි තියනවා.  

මේ හැම දේකින්ම අපට පේන්නේ හරිහමන් විනෝද සංස්කෘතියක් හෝ ලිංගික සංස්කෘතියක් නැති, සදාචාරේ කියන ට්‍රාන්ස්පේරන්ට් ජංගිය ඇඳගෙන පොරටෝක් දිදී පරිසරයත් විනාස කරගෙන තමනුත් විනාස වෙන අසංස්කෘතික ජාතියක බලි රූප තමා... රිදුණා නම් සිද්ධාලේප මිලිග්‍රෑම් පහක් ඇඟිල්ලට අරන් එන්ජින් ඔයිල් පොඩ්ඩක් කලවං කරලා කැමති ඕනෑම තැනක ගාගන්ඩ...

කැලෑව පහුකරගෙන ගිහින් බීච් එකට ගියාම පේන්නේ රළ පාරේ නිරන්තර වූෂු පාරවල් වලින් යටිබඩ නිල්වෙන්න බැට කමින් ඉන්න බොහොම vulnerable උස් භූමියක්. බීච් එකට බහින තැනක් හොයාගන්න එක කම්මැලි නැති ගරාජ් බාස් කෙනෙක් හොයාගන්නවා වගේ අමාරුයි. වෙරළට බැස්සම තේරෙනවා වැල්ල සෑහෙන්න එරෙනවා කියලා. ඒ වගේම සමහර තැන්වලින් හිතන්න බැරි තරම් දුරකට රැල්ල ඇතුළට ගහනවා. ඒ නිසා රැල්ල පාගන්න වගේ දේවල් වලට නොයා ඉන්න තරමට හොඳයි. මොකද අපි ගිය දවසේ රැල්ල ඒ තරම් සැරට තිබුණා. මූදු රැල්ලක් දැක්ක ගමන් කුරුම්බැට්ටිය පොල් ගස් පල්ලට වැටෙන වේගෙන් ඒ පැත්තට දුවන කෞශිව නවත්ත ගන්න මට සෑහෙන ගේමක් දෙන්න වුණා.

අනික් අතට බීච් එකත් බෝතල් කටු, ප්ලාස්ටික්, පොලිතින් වලින් පිරිලා. ඊට වඩා අප්පිරියා හිතෙන දේවල් වුණත් බොහොම ලේසියෙන් දකින්න පුළුවන්. සාමාන්‍යයෙන් ජනාකීර්ණ තැනක් නොවෙන උස්සන්ගොඩට මෙහෙම වෙනවා නම් අනික් තැන් ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැ. බිඳිච්ච අරක්කු බෝතල් සහ පාවිච්චි කරපු ආරක්ෂක උපාංගවලට බයේ අඩිය තියන්න වෙනකොට හිතෙන්නේ මීට හොඳයි 4DR5 එකක් අරගෙන ආවා නම් කියලයි.

කොහොම වුණත් පොඩි උත්සහයක් ගත්තම මේ තුප්පහි වැඩ පොඩ්ඩක් අමතක කරලා උස්සන්ගොඩ පරිසරය ඇහැ පුරා, නහය පුරා, ඇඟ පුරා, හිත පුරා විඳගන්න පුළුවනි. මට තැනකට ආයේ ආයේ යන්න හිතෙන්නේ බොහොම කලාතුරකින්. බැංකොක් ඇරෙන්න වෙන කිසිම තැනකට මට නැවත නැවත රිංගන්න හිතෙන්නේ නැහැ. නමුත් ආයේ දවසක චාන්ස් එකක් ආවොත් උස්සන්ගොඩට එන්න ඕනේ කියලා මම හිතාගත්තා.

පැයක් දෙකක් උස්සන්ගොඩ භූමියෙයි මූදු වෙරළෙයි ගැවසිලා අපි ආපහු කාර් පාක් එක පැත්තට ආවා. සාමාන්‍යයෙන් පුංචි කඩ කෑලිවලින් දොඩම් හෝ බෙලිමල් වගේ දේවල් බොන එක ට්‍රිප් එකක අනිවාර්ය අංගයක් නිසා අපි කඩේකටත් ගොඩවුණා. එතනින් ලැබුණු ගම්මිරිස් මිශ්‍ර කරපු දොඩම් වීදුරුවේ රස නම් කියලා වැඩක් නැහැ. මීට කලින් ඒ සුසංයෝගයේ රහ දිවට දැනිලා නොතිබුණු අපි පළවෙනි උගුරෙන් පස්සේ ඒ දොඩම් වීදුරුව තලු මැරුවේ හරියට දවස් දෙකක් රවුම් ගහල ආපු පූසෙක් කිරි පීරිසියක් බීගෙන බීගෙන යන තරමේ පෙරේතකමකින්. එතන තව පොල් රොටි වගේ දේවල් තිබුණත් දවල්ට කන වෙලාව ඇවිත් තිබුණු නිසාත්, ඉක්මනට ගල්කණුමණ්ඩිය පැත්තට යන්න ඕන වෙලා තිබුණු නිසාත් අපි එතනින් පිටත් වෙලා ආපහු අර නාඹර ගෑනු ළමයාගේ මූණ දිගේ ගිහින්, කෙසෙල් වගාවල් සහ මීහරක් රංචු යායක් මැද්දෙන් ඇවිත් තංගල්ල පාරෙන් දකුණු පැත්තට දාලා ඇක්සලරේටරේ නිසි පමණට පාගලා බීට්ල් එකේ විසිල් එකෙන් පාර දෙවනත් කළා.

කන්න තැනක් හොයහොය යන ගමනුත් අපි කතා කළේ මීට වඩා ප්‍රයෝජනවත් විදිහට උස්සන්ගොඩ සම්පත පාවිච්චි කරන්න ලංකාව අසමත් වුණේ ඇයි කියන එකයි. මේක සංචාරකයෝ අදින්න පුළුවන් කාන්දමක්. හැබැයි ලංකාවේ එවුන්ගේ ගෝත්‍රික මානසිකත්වේ නිසා ඔය වගේ යෝජනාවක් ආපු ගමන් එක සෙට් එකක් පාර හරස් කරලා යටිගිරියෙන් කෑගහන්න ගන්නවා. තව කට්ටියක් සුද්දෝ ආවම සල්ලි කඩාගන්නයි සුද්දියෝ ආවම ලිංගික යෝජනා කරන්නයි ප්ලෑන් ගහනවා. ශිෂ්ට සම්පන්න  රටක මෙහෙම තැනක් තිබ්බා නම් මේක මීට වඩා කොච්චර විධිමත් විදිහට පාලනය වේවිද කියලා හිතෙනකොට දුකයි.

මොනවා වුණත් අපට ඉල්ලන්න පුළුවන් දේ මෙච්චරයි. උස්සන්ගොඩ බලන්න යන්න. ඔය හැමදාම දකින සීමාසහිත පන්සල පුද්ගලික සමාගම් වලට වඩා සහ බේබද්දෝ දවස් හතරේ නිවාඩුවට බොන්න රිංගන දියඇලි වලට වඩා මේ වගේ තැනක් බලන එක වටිනවා. හැබැයි බොන්න ඕන නම් බාර් එකකට යන්න. ලිංගිකව හැසිරෙන්න ඕන නම් හෝටලේකට යන්න. මූදේ නාන්න ඕන නම් උණවටුනේ යන්න. කෑගහන්න ඕනේ නම් මැච් එකක් බලන්න යන්න.

ලංකාවේ ස්වභාව සෞන්දර්යයේ පිස්සු බම්ප් වෙන නිර්මාණයක් සංවරව බලන්න කැමති නම් උස්සන්ගොඩ එන්න...

(ඊළඟ කොටසින් 9 ශ්‍රී 5333 ගල්කණුමණ්ඩිය සහ යටාල බලන්න ගිය හැටි ගැන කතාකරමු)

තරිඳු ශ්‍රී ලොකුගමගේ 
17.06.2017 
www.facebook.com/CarPissuwa

(බීට්ල් එක හයිවේ එකේ දුවන ෆොටෝ තුන ගත්තේ ඉන්දික සිරිමාන්න. ඉතුරු ෆොටෝ ගත්තේ මම).