කෝටිනා, කොරෝනා සහ කෝක් තමා ඕනා

මට මතක හැටියට පහුගිය උඳුවප් මහේ... නැතිනම් ඊට කලින් පොසොන් මහේ... මට හරියටම මතක නැහැ... අනික් අතට මාසේ මොකක්ද කියන එකෙන් කාටවත් ඇති වැඩකුත් නැහැ... 

මොකක් හරි නමක් තියන මාසෙක ගාලු මුවදොර පිට්ටනියේ කරදිය හුළඟ වැදෙන මානෙක මගේ බීට්ල් එකේ විසිල් එක අහමින් සහ තවත් බීට්ල් ගොඩක ලස්සන දෑහින් රහ බලමින් යන අතරවාරෙක තමයි මගේ ආතල් කුඩුකරමින් පාරේ වම් පැත්තෙන් ෆෝඩ් මස්ටෑං එකක් මතුවුණේ.... මම ඒක හීනයක් නෙමෙයි කියලා මගේ හදවතත් එක්කම ඩබල් චෙක් කරගන්නත් කලින් කෞශි මගේ දිහාවට හැරුණා. 

"මොකක්ද ඒ?????" 

මසල් කාර් වලට සහ ඇමරිකානු භූමි නෞකා හෙවත් Land yachts වර්ගයේ දැවැන්ත ගෑස් ගස්ලර්ස් වලට කවදත් කොන්දේසි විරහිත ආදරයක් දක්වන කෞශි ඒ තරම් ඉක්මනට ඒකට රියැක්ට් කිරීම පුදුමයක් නෙමෙයි. මම හැතැම්ම තිස් දෙකයි දශම තුනක් විතර සුසුමක් පිටකරලා උත්තර දුන්නා. 

"මස්ටෑං එකක්..."

මම දන්නා තරමින් මස්ටෑං එක රයිට් හෑන්ඩ් ඩ්‍රයිව් ආවේ නැහැ. ඒ වෙනුවට තමයි යුරෝපා රටවලට කැප්රි ආවේ. ඒ වගේම ඉතිං ලේෆ්ට් හෑන්ඩ් ඩ්‍රයිව් කාර් එකක් දැක්කම අර 'ඔබ මට හිමි නැති බැව්, හිත නෑ අදහන්නේ' මූමන්ට් එක තුන්සිත වසාගෙන පැතිරෙනවා. මේක මාත් ඇතුළුව අපේ රටේ කාර් පිස්සන් බොහෝ දෙනෙකුට තියන මනෝ කචල් එකක්. ෆොක්ස්වැගන් රැළියක වුණත් LHD බීට්ල් එකක්, කාමන් ගියා එකක් හෝ සිරොක්කෝ එකක් දැක්කම අපි හැසිරෙන්නේ නිකං සනී ලියෝන්ව දැක්කා වගේ... 

මේ මස්ටෑං එක දකිද්දී අපි හිටියේ බීට්ල් රැළියක, තවත් කාර් ගොඩක් මැද්දේ. කෞශියි මායි එක මොහොතක් දෑහින් දෑහැ බලා උන්නා. ඒ මොහොතේදී අපි ටෙලිපති මෝඩ් එකෙන් කොමියුනිකේට් කළේ 'රැළිය පැත්තක දාලා ඒක පස්සෙන් යමුද' කියලා කටින් අහන එක නිකං අපේ බීට්ල් ධර්මයේ ශුද්ධ වූ පනතක් බිඳිනවා වගේ වැඩක් කියලා හිතුණු නිසයි. 

"ඔන්න ඕක දැක්කේ නෑ වගේ අපි යමු යන්න..." අන්තිමට මම එහෙම කිව්වේ බීට්ල් එකක් එළවගෙන මස්ටෑං එකක් පස්සෙන් යන එක මොන වඳුරු විකාරයක්ද කියලා මටම හිතුණු නිසා. මම හිතන්නේ මස්ටෑං එක කොම්පඤ්ඤවීදිය පැත්තට හරවන්න ඇති. ඒත් ඒක අපේ හිත ඇතුළේ තාමත් පුටුපුටු ගගා අයිඩ්ල් වෙලා තියනවා. 

මේ ඒක නෙවෙයි. මේක දැක්කේ මෝටර් ෂෝ එකකදී.

මස්ටෑං එක පොඩ්ඩකට අමතක කරලා අපි දැන් පියවි ලෝකෙට එමු. අපේ ගෙදර සාමාන්‍යයෙන් ඉස්සර ඉරිදට ලංකාදීපේ ආවම වෙන වැඩක් තමයි මම ටකස් ගාලා ලහිපිට උස්සලා, ෆොක්ස්වැගන් කෑල්ල බලලා ඊට පස්සේ කෙළින්ම ෆෝඩ් කෑල්ලට මාරු වෙන එක. මම කවදාවත් ෆෝඩ් බ්‍රෑන්ඩ් එකත් එක්ක බැඳීමක් තිබුණු කෙනෙක් නෙමෙයි. ඒ වුණාට කෝටිනා එකක් ගන්න ඕනේ කියලා හැඟීමක් හිතේ කාලෙක ඉඳන් පහළවෙලා තිබුණා. මේ අපේ රටේ කෝටිනා පිස්සුව මෙච්චර තදට පැතිරෙන්න කලින් මම හිතන්නේ. ඉස්සර ඉරිදා දවල් වෙනකොට මගේ කන්කරච්චලේ ඇහෙන්නේ නැත්නම් කෞශි සිරිතක් හැටියට මගෙන් අහනවා 'අද කෝටිනා නැද්ද?' කියලා.

අන්තිමට මම හැමදාම ලහිපිට බලලා, තවත් එක ෆොක්ස්වැගන් එකක් උස්සගෙන ගෙදර ගෙනාවා. මගේ යාලුවෝ මටත් නොදැනීම කෝටිනා ගත්තා. අද මට ගියර් දෙකක් මාරු කරන දුරින් පැණියාගේ ගෙදර කෝටිනා එකක් තියනවා. කාලෙන් කාලෙට 'ඕක බලන්න එන්නද?' කියලා උගෙන් අහන්න මට හිතෙනවා. ඊට පස්සේ ආයෙත් කෝටිනා හොයහොයා දඩාවතේ ගිහින් තවත් ලක්ෂ ගාණකට බයිබායි සුන්දරා කියන්න චන්දු පයිත්තියන් වැඩක් සෙට් වෙන බව දන්න නිසා මම තනියෙන් දුක තද කරන් හිත හදා ගන්නවා. 

මේ තනියෙන් තදකරගැනිල්ල හැමදාම කොරන්න බැරි නිසා මම කෝටිනා පිස්සුව නතර කරගන්න හේතුවක් හෙව්වා. රට වටේ ගිහින් ගෙට එනවා වගේ ඒකට මට ලැබුණේ ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට කාර් එපා කරවන්නම නිර්මාණය වෙලා තියන කෝකටත් තෛලංච හේතුවම තමා. මේකට අදාළ සංවාදය මෙන්න මෙහෙම ලියන්න පුළුවන්.

මගේ යාළු මාළුවා - "පාට්ස් නෑ බං..." 

මං මාළුවා - "ෆෝඩ් වලට?" 

යාළු මාළුවා - "ඔවු බං.." 

මං මාළුවා -"ජයවර්ධන එකෙත්?" 

යාළු මාළුවා - "නෑ බං..." 

මං මාළුවා - "හුටා දිල්වාලේ!"

මම කෝටිනා එක මගඅරින්න තව එක හේතුවක් වුණේ අපේ ගෙදර පාකින් ඉඩකඩ සීමිත වීම. යන්තම් ෆොක්ස්වැගන් එකයි මොරිස් මයිනර් එකයි දාගන්න පුළුවන්. සමහර විට තාප්පේ රැස්සොත් මිනියකුත් දාගන්න පුළුවන් වෙයි. හැබැයි කෝටිනා එකක් දැම්මොත් වෙන කාර් එකක් දාන්න මට රිවස් කරන්න වෙනවා. 

ලැජ්ජාවට ඉංග්‍රීසියෙන් කියනවා නම් I suck at reversing... 

ඉතින් බලහත්කාරෙන් හේතු හොයලා සෙන්සිබල් විදිහට ෆියට් 127 වගේ එකකට මාරු වෙනවා වෙනුවට ඒ පාර මගේ හිත කොරෝනා මාක් 2 එකේ ඇලුණා. සතියකට සැරයක් ඉන්ටනෙට් එකේ කොරෝනා එකක් හරි, කොරෝනා පාට්ස් හරි දාන, ජපන් අකුරුවලින් නම් දාගෙන ඉන්න සෙට් එකක් ෆේස්බුක් එකේ ඉන්නවා (මේ කියන්නේ උඹලා ගැන නම් කමෙන්ට් එකක් දාලා පලයල්ලා, ලෝබ නොවී). ඉඳලා හිටලා උන්ගෙන් එකෙක් හරි, නැත්නම් උන් වගේම, ඒත් සිංහල අකුරු ලියන්න පුළුවන් එකෙක් හරි මාතර ආච්චි හදන කැවිලි වගේ පැණි බේරෙන්න හදපු කොරෝනා එකක් බුකියේ දානවා. එතකොට අර මම තදකරන් හිටපු හිත බලාගාර පැත්තට වැස්සා වගේ දොරටු සියල්ලෙන්ම වාන් දානවා. 

බාගෙට ඇඳපු කොරෝනා අක්කියෙක්

ඔය අතරේ දවසක් හිතේ සියලු ආසාවල් සහ දුකවල් එහාමෙහා වෙලා සියල්ල නිසසල වූ එක සන්සුන්, දුර්ලභ මොහොතක, අපි මෙච්චර මස්ටෑං, කෝටිනා, කැප්රි සහ කොරෝනා වලට ආසා ඇයි කියලා මම ඇත්තටම හිතුවා. 

මේ සියලුම කාර් වල තියෙන්නේ එකම ඩිසයින් ලැංග්වේජ් එක. එකම ස්ටයිලින් ට්‍රෙන්ඩ් එක. ඒකට කියන්නේ කෝක් බෝතල් ස්ටයිල් එක හෙවත් 'Coke Bottle Styling' කියලා. මේක 1950 ගණන්වල ආපු, කොකා කෝලා බෝතලයේ ස්ටයිල් එකට සමාන ඩිසයින් එකක්. ඉතාමත් සරලව කිව්වොත් මේවා මැදින් සිහින්, දෙකෙළවරින් ඊට වඩා මහත විදිහට නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ. කොකා කෝලා කියන්නේ ධනවාදයේ ගෝලීය ජයග්‍රහණය ඉතා හොඳට නිරූපණය කරන සංකේතයක් කියන එක අපේ මාක්ස්වාදී සහෝදරවරු නිතර කියන දෙයක්. කර්නල් ජෝන් පෙම්බර්ටන් ගේ මෝෆීන් ඇබ්බැහියට ප්‍රතිකාරයක් විදිහට, ඖෂධීය පානයක් කියලා බොරු කියලා 1886 දී මාකට් එකට දාපු දෙයක් මල්ටි මිලියන් ඩොලර් බිස්නස් එකක් වෙලා අන්තිමට ඒකෙ බෝතලේ ස්ටයිල් එක ඔටෝමෝටිව් ඉන්ඩස්ට්‍රියටත් නාමිකව හරි ඇතුළු වුණු හැටි බලනකොට, සමහර විට ඒක ඇත්ත වෙන්න පුළුවන්. 

කෝක් බෝතලේ විකාශනය

මේ විදිහට කෝක් බෝතල් ස්ටයිල් එකට ඩිසයින් වෙච්ච කාර් මොනවාද කියලා බැලුවොත් අපට පේනවා මස්ටෑං එකට අමතරව ශෙව්රලේ කමාරෝ, ෂෙවෙල්, කෝවෙයාර්, ඩොජ් චාජර්, චැලෙන්ජර් වගේ කාර් ලෝකේ චොප්පේ අයියලා ටික මෙතන ඉන්න බව. අන්න එතකොට තමයි කොස් ගෙඩියක් ඔළුවට වැටුණා වගේ යථාර්ථය ඔළු කට්ට කුඩු කරගෙන පතබෑවෙන්නේ. 

ලංකාවේ මස්ල් කාර් අඩුයි. තියන ටික තියෙන්නේ ලොකූඌඌඌඌඌඌඌඌඌඌඌ සාක්කු තියන අය ගාව. මස්ටෑං නැති ගෙදර කනයා පණ්ඩිතයා විදිහට ආපු කැප්රි එකේ පොළොවට පාත්වෙච්ච දිරච්ච ලඩියකට පවා අද පොරවල් බඩ පපුව දාලා යන ගණන් ඉල්ලනවා. ප්‍රියංකා චොප්රා නැතිවුණාම අපි කරන්නේ ප්‍රියංකා සිල්වාගේ පස්සෙන් යන එක. අපිට මස්ල් කාර් නැතුව මස්ල් කාර් ෆීලින් එක ගන්න අද ඉතුරුවෙලා තියෙන්නේ කෝටිනා මාක් 3 එකයි, කොරෝනා මාක් 2 එකයි විතරයි (නිකං ඒවා නෙමෙයි, GT කියලා ඔයාලා කියාවි. මම ඒක දන්නවා බ්‍රදර්).

කෝටිනා පිස්සන්ට දෙමවුපියොත් අමතක කරවන බැජ් එකක්

දැන් මෙහෙම කිව්වයි කියලා මාත් එක්ක තරහ වෙන්න එපා. මමත් ප්‍රියංකා සිල්වා පස්සෙන් යන එකෙක්. දයානන්ද අයියගේ ගරාජ් එකට එකපාරක් Vinyl roof එකක් තිබුණු කෝටිනා 2000 E එකක් ආවා. මම කෝල් එකක් දීලා කෞශිට කිව්වා පුළුවන් නම් කලින් එන්න කියලා. ඊට පස්සේ ආනන්ද අයියගේ ගරාජ් එකට කොරෝනා එකක් ආවා. ඒකෙ ෆොටෝස් වැඩ දාලා එඩිට් කරන්න ගිහින් මම රාජකාරිත් අතපසු කරන්නැති. ඊටත් පස්සේ ලේත් එකට තව නිකං කෝටිනා එකක් ආවා. ඒකෙ විස්තර අහන්න මම ලේත් එකේ මනුස්සයාගේ කාලේ කෑවා. අර කාබාසිනියා ඉලෙක්ට්‍රීෂියන් ගාවට සුදු කෝටිනා එකක් ඇවිත් තිබුණා. මම බීට්ල් එක ස්ලෝ කරලා, අයිතිකාරයට අතවනලා, රැඟුමක් රඟලා ගියේ. හෙට ඔය දෙකෙන් එකක් මට දරන්න පුළුවන් ගානට, යන්න පුළුවන් තැනක, ගන්න පුළුවන් දවසක සෙට් වුණොත්, මගේ ගිණුමට අබ සරණයි! 

නොම්මරේ මැකීම ගැන සමාවෙන්න.

අනිත් අය එක්ක කතාකරන වෙලාවට අපි සාන්තුවරු වගේ හැසිරුණාට, පාරට බැස්සම තමයි අපේ ප්‍රයිමෝඩියල් යක්කු පොලු මුගුරු අරගෙන අඟුරු ගාගෙන 'අම්මට...' කියාගෙන එළියට බහින්නේ. ඉතින් යක්කු එළියට එන වෙලාවට මරුටියක හරි ඇල්ටෝ එකක හරි හිටියොත් යකා ගහන්න කලින් අපි මැරෙන්නේ ලැජ්ජාවට. 

ඒ නිසා මස්ටෑං එක හරි ඩොජ් චාජරේ හරි මතක් වෙනවනම් හැත්තෑ ගණන්වල අඩුවට ආපු, පාට්ස් අඩු, කොළඹ ට්‍රැෆික් අස්සේ හසුරුවන්න අමාරු, මහ ලොකු කැරැට්ටුවක් නොතිබිච්ච කාර් එකක් හරි කමක් නෑ. අපේ පැරැන්නෝ කියලා තියෙන්නේ ලද පමණින් සතුටු වෙයල්ලා කියලා. 

දඩ වීල් සෙට් එකක් දාලා, ගියර් නොබ් එකේ ප්ලාස්ටික් මිනී ඔලුවක් ගහලා, ඩුප්ලිකේට් රෙකාරෝ සීට් ඔබලා, ඩුප්ලිකේට් මොමෝ ස්ටියරින් වීල් එකක් ඇනලා, බොනට් එකේ රේසිං ඉරි ගහලා, හත්පොලයගෙ හොඬේ වගේ සයිලන්සරයක් පූට්ටු කරපු කෝටිනා එකකින් ඔලුව එළියට දාලා, 'කවුද ... ඩ්‍රයිවින් ඉගැන්නුවේ?' කියලා අහනකොට එන ගැම්ම කටුකුරුන්දේ ලේසර් පැදලා ගන්න බෑ මහත්තයෝ... 


www.facebook.com/CarPissuwa


පසු සටහන්: 

1. මස්ටෑං එක පස්සෙන් ගිය සීන් එක මතක් වුණේ ඩූඩ් අයියත් එක්ක දාපු කතාවකට පස්සේ. ඒ නිසා උන්දැටත් තෑන්ක් යූ පාරක් යා යුතුයි. 

2. කෝක් බෝතලේ විකාශනය හැරෙන්න අනික් ඔක්කොම ෆොටෝ මම ගත්තුවා. 

3. කොරෝනා හෝ කෝටිනා පාවිච්චි කරන අයට කිසිදු අවමානයක් කිරීමේ අදහසක් මේ ලිපියේ නැහැ. ඒ නිසා ලිපිය උඩින් පල්ලෙන් කියවලා විකාර කතා නම් කියන්න එපා.